Fara í innihald
Joseph Paul Gaimard (1796 - 1858).
- Þú stóðst á tindi Heklu hám
- og horfðir yfir landið fríða,
- þar sem um grænar grundir líða
- skínandi ár að ægi blám.
- En Loki bundinn beið í gjótum
- bjargstuddum undir jökulrótum. -
- Þótti þér ekki Ísland þá
- yfirbragðsmikið til að sjá?
- Þú reiðst um fagran fjalladal
- á fáki vökrum, götu slétta,
- þar sem við búann brattra kletta
- æðandi fossar eiga tal,
- þar sem að una hátt í hlíðum
- hjarðir á beit með lagði síðum. -
- Þótti þér ekki Ísland þá
- íbúum sínum skemmtan ljá?
- Þú komst á breiðan brunageim
- við bjarta vatnið fiskisæla,
- þar sem vér áður áttum hæla
- fólkstjórnarþingi, frægu um heim.
- Nú er þar þrotin þyrping tjalda,
- þögult og dapurt hraunið kalda. -
- Þótti þér ekki Ísland þá,
- alþingi svipt, með hrellda brá?
- Nú heilsar þér á Hafnar slóð
- heiman af Fróni vina flokkur.
- Við vitum glöggt, að anntu okkur,
- frakkneskur maður, frjálsri þjóð,
- því andinn lifir æ hinn sami,
- þótt afl og þroska nauðir lami.
- Menntanna brunni að bergja á
- bezta skal okkur hressing ljá!
- Vísindin efla alla dáð,
- orkuna styrkja, viljann hvessa,
- vonina glæða, hugann hressa,
- farsældum vefja lýð og láð.
- Tífaldar þakkir því ber færa
- þeim, sem að guðdómseldinn skæra
- vakið og glætt og verndað fá
- vizkunnar helga fjalli á.
- Þvílíkar færum þakkir vér
- þér, sem úr fylgsnum náttúrunnar
- gersemar, áður aldrei kunnar,
- með óþrjótanda afli ber.
- Heill sér þér, Páll, og heiður mestur!
- Hjá oss sat aldrei kærri gestur.
- Alvaldur greiði æ þinn stig!
- Ísland skal lengi muna þig.
-
