Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Galdrasögur/Vísur til að herða stefnu og fæla með djöfulinn

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862)
Vísur til að herða stefnu og fæla með djöfulinn

1. Draugaþáttur

Undan vindi vondan sendi,

óskir ferskar raski þrjózkum;

galdurs eldur gildur holdið

grenni, kenni og innan brenni.

Eyrun dára örin særi,

eitrið ljóta bíti hann skeytið [skeytt];

allur fyllist illum sullum,

eyði snauðum bráður dauði.

2. Tröllaþáttur

Fjandi, andi flár, grár,

flýi, mýi með skýi,

særður, marður, síbarður

sökkvi hinn dökkvi og hrökkvi,

Falli allur seiðsullum,

svíði því níði með stríði,

niður skriðinn, nauðmóður,

nístur, hristur og ristur.

Nú sé hann bundinn,

neyddur og úthrundinn,

hnepptur í dróma, helvízkt grey,

hart úr liðunum [liðnum] undinn;

sem gróa færir grundin,

gengur lögur um sundin.

3. Áttþættingur

Hrekkvísum hrífi,

hrakspárnar blífi;

rækallinn rífi,

roti hann og stýfi,

kvikan í kífi

kölski aflífi,

árinn ósvífi

aldrei þér hlífi.

Magna ég mærðar seiði

og máttug orðin greiði;

gustur af guðs reiði

gæfulausum eyði;

ill hann álög meiði,

ævi sína [þína] sneyði;

vítis vegurinn breiði

í veru kvalanna leiði.

Herði ég hörðu bandi,

heitt, fast ummælandi,

að svo stefnan standi

og stíft ákveðinn vandi,

eins sem ægi og landi

er nú guð ráðandi;

sökkvi svartur andi,

svelgi hann vítisfjandi.

4. Dvergmál

Sauranda vondum

svíði nú við stefnu stríðið

sem sjór fellur út og að stórum,

sem lifendur finnast léttfærir andar,

liggur manns hold hulið moldu,

sem svín gjörir jafnan saurga trýni,

sjór í stormi ber báru,

sem eldur brennir eikur á foldu,

jurtir á jörðu birtast,

sem andar er í sjó og sveinar út róa,

sálir heilagra í burt úr báli.

Álög fylgi nú mínu máli,

álög fylgi nú mínu máli,

álög fylgi nú mínu máli.

5. Herfjötur

Særi ég þig við sælu veru

særi ég þig við guðs æru

sonarins sára pínu

og sina blóð sem flóði

að mín standi stöðug

stefnuorð í skorðum

sem foldar fasta veldi

og fagur himna hagur.