Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Galdrasögur/Vísur til að herða stefnu og fæla með djöfulinn
1. Draugaþáttur
- Undan vindi vondan sendi,
- óskir ferskar raski þrjózkum;
- galdurs eldur gildur holdið
- grenni, kenni og innan brenni.
- Eyrun dára örin særi,
- eitrið ljóta bíti hann skeytið [skeytt];
- allur fyllist illum sullum,
- eyði snauðum bráður dauði.
2. Tröllaþáttur
- Fjandi, andi flár, grár,
- flýi, mýi með skýi,
- særður, marður, síbarður
- sökkvi hinn dökkvi og hrökkvi,
- Falli allur seiðsullum,
- svíði því níði með stríði,
- niður skriðinn, nauðmóður,
- nístur, hristur og ristur.
- Nú sé hann bundinn,
- neyddur og úthrundinn,
- hnepptur í dróma, helvízkt grey,
- hart úr liðunum [liðnum] undinn;
- sem gróa færir grundin,
- gengur lögur um sundin.
3. Áttþættingur
- Hrekkvísum hrífi,
- hrakspárnar blífi;
- rækallinn rífi,
- roti hann og stýfi,
- kvikan í kífi
- kölski aflífi,
- árinn ósvífi
- aldrei þér hlífi.
- Magna ég mærðar seiði
- og máttug orðin greiði;
- gustur af guðs reiði
- gæfulausum eyði;
- ill hann álög meiði,
- ævi sína [þína] sneyði;
- vítis vegurinn breiði
- í veru kvalanna leiði.
- Herði ég hörðu bandi,
- heitt, fast ummælandi,
- að svo stefnan standi
- og stíft ákveðinn vandi,
- eins sem ægi og landi
- er nú guð ráðandi;
- sökkvi svartur andi,
- svelgi hann vítisfjandi.
4. Dvergmál
- Sauranda vondum
- svíði nú við stefnu stríðið
- sem sjór fellur út og að stórum,
- sem lifendur finnast léttfærir andar,
- liggur manns hold hulið moldu,
- sem svín gjörir jafnan saurga trýni,
- sjór í stormi ber báru,
- sem eldur brennir eikur á foldu,
- jurtir á jörðu birtast,
- sem andar er í sjó og sveinar út róa,
- sálir heilagra í burt úr báli.
- Álög fylgi nú mínu máli,
- álög fylgi nú mínu máli,
- álög fylgi nú mínu máli.
5. Herfjötur
- Særi ég þig við sælu veru
- særi ég þig við guðs æru
- sonarins sára pínu
- og sina blóð sem flóði
- að mín standi stöðug
- stefnuorð í skorðum
- sem foldar fasta veldi
- og fagur himna hagur.