Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/18

Úr Wikiheimild
Þessi síða hefur ekki verið prófarkalesin

Brýnir lífið frost og glóð; Heimilishaga Hér gaf drott-inn vorri þjóð; Hér blessast heitt og kalt, Hér er oss frjálsast alt. Faðmi þig himinn fagurblár, Föðurleifð vor, í þúsund ár.

Matthías Jochumsson.

5. ísland.

Lag eftir Weyse (Duftende Enge). D. Mb. I.

1. Þú nafnkunna landið, sem lífið oss veittir, Land-ið, sem aldregi skemdir þín börn, Hvert þinnar fjær-stöðu hingað til neyttir, Hún sé þér ódugnaðs fram-vegis vörn.

2. Undarlegt sambland af frosti og funa, Fjöllum og sléttum og hraunum og sjá, Fagurt og ógurlegt ertu þá brunar Eldur að fótum þér jöklunum frá.

3. Fjör kenni' oss eldurinn, frostið oss herði, Fjöll sýni torsóttum gæðum að ná, Bægi, sem kerúb, með sveipandi sverði, Silfurblár ægir oss kveifarskap frá.

4. Þó vellyst í skipsförmum völskunum meður Vafri að landi, eg skaða ei tel, Því út fyrir kaupstaði íslenzkt í veður Ef hún sér vogar, þá frýs hún í hel.

5. Ef læpuskaps ódygðir eykjum með flæða Út yfir haf vilja læðast þér að, Með geigvænum logbröndum Heklu þær hræða Hratt skaltu aftur að snáfa af stað.

6. En megnirðu' ei börn þín frá vondu að vara Og vesóld með ódygðum þróast þeim hjá, Aftur í legið þitt forna að fara Fóðurland áttu, og hníga í sjá.

Bjarni Thórarensen.