Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/33

Úr Wikiheimild
Þessi síða hefur ekki verið prófarkalesin

19

7. Þá voru daprir Dagar er liðu, Þjóðin var mátt-laus, þjakaðist land. Gleymt var hið forna, Gagnlaust hið nýja — :,: Rós má ei auðan una við sand. :,:

8. Þá reis hinn krýndi Kristján á stóli, Rödd fór um hafið, hyldjúpa leið. Vöknuðu vættir Vondum af draumi — :': Úti var mók og miðnætur-skeið. :,:

9. Dýr reis af austri Dagur á skýi, Geislandi mynd með gullroðinn skjöld, Veifaði sverði, Vísaði' á norð-ur, — :,: Minti á horfna hetjanna öld. :,: io. Nú skulu brynjur Blika við sólu, Skildir og hjálmar, skínandi sverð ! Alvepni andans Er það hið sterka, :,: Þau eru vopn af guðs hendi gerð! :,:

10. Hjörtu vor áttu, Hetjanna móðir! Fyrir þig dreyri dunar um æð! Blómgistu ísland ! Björt meðan ljómar :,: Sólin á land af himnanna hæð! :,:

Benedikt Gröndal.

23. íslands minni.

Lag eftir C. Kreutzer. (J. H., VI.)

Þér, sögu' og frelsis fóstran hvíta, Vér flytjum þetta kveðjuljóð. Þinn fái hag og heill að líta Með hverjum degi vaxa, þjóð. Hvenær sem þín kann þörf að kalla, Er þitt vort líf og hjartablóð. Þig blessi drottinn daga alla, Vor dýra hjartans-móðir góð.

Jón Ólafsson.

24. íslands minni.

Lag eftir Svb. Sveinbjörnsson. (Eimr. 9. ár.)

1. Töframynd í Atlansál, Ennisbjarta, tigna móðir;