Blaðsíða:Biskupa sögur Bindi 1.pdf/102

Kristni saga.

5

BISKUPA SÖGUR.

biskup undirstóð þá ei Norrænu, en Þorvaldr flutti djarfliga guðs erendi, en flestir menn vikust lítt undir af orðum þeirra; tók við trú Önundr hinn kristni, sun Þorgils^[1] or Reykjardal, Grenjaðarsunar^[2], ok Hlenni hinn gamli, sun Orms töskubaks, ok Þorvarðr Spakböðvarssun í Ási í Hjaltadal, en Eyjólfr Valgerðarsun lèt primsignast.

Frá Þorvaldi ok biskupi.

2. Biskup ok Þorvaldr voru at Giljá með Koðráni hinn fysta vetr með xiij manna^[3]. Þorvaldr bað föður sinn skírast, en hann tók því seinliga. At Giljá stóð steinn, sá er þeir frændr höfðu blótað, ok kölluðu þar búa í ármann sinn; Koðrán lèzt ei mundu fyrri skírast láta, en hann vissi hvárr meir mætti, biskup eða ármaðr í steininum. Eptir þat fór biskup til steinsins, ok söng yflr þar til er steinninn brast í sundr; þá þóttist Koðrán skilja, at ármaðr var sigraðr. Lèt Koðrán þá skíra sik, ok hjú hans öll, nema Ormr sun hans vildi eigi við trú taka; fór hann þá suðr í Borgarfjörð, ok kaupir land at Hvanneyri. Ormr átti Þórvöru, dóttur Özurar^[4] ok Beru Egilsdóttur, Skallagrímssunar; þeirra dóttir var Ýngvildr, er átti Hermundr Illugasun. Síðan átti Ormr Geirlaugu, dóttur Steinmóðs^[5] or Djúpadal; þeirra dóttir var Bera, er átti Skúli Þorsteinssun. Þeir biskup ok Þorvaldr gerðu bú at Lækjamóti í Víðidal, ok bjoggu þar iiij vetr. Þeir fóru víða um Ísland at boða trú. Þeir biskup ok Þorvaldr voru at haustboði í Vatnsdal at Haukagili^[6] með Ólafi; þar var þá kominn Þorkell krafla, ok mart annarra manna; þar komu berserkir tveir, er Haukr hèt hvárrtveggi, þeir buðu mönnum kúgan, ok gengu grenjandi, ok óðu elda. Þá

báðu menn biskup, at hann skyldi fyrikoma þeim. Eptir þat

1. Landn. iii, 19 kallar hann Þorgils vâmúla.
2. B hefir „Grenjaðarsun”, en skinnbókin hefir án efa haft skammstafað: „s”.
3. „xiij. m^a” , mætti og lesa „með þvettánda mann”, og þannig hafa Fornm. s. i, 260: „við þvettánda mann”.
4. sbr. Landn. v, 13.
5. Steinmóðr var son Gunnars, sonar Úlfljóts, er lög hafði út til Íslands, og Þóru, dóttur Helga hins magra.
6. Þannig leiðrèttir K; en B og S hafa „Giljá”. Frá þessu sama er sagt nokkuð öðruvísi í Ólafs sögu Tryggvas. (Fornm. s. i, 265) og í Vatnsdæla s. cap. 44; sbr. Landn. iii, 4.