Fara í innihald

Blaðsíða:Galdra-Loftur (1915).djvu/102

Úr Wikiheimild
Þessi síða hefur verið prófarkalesin

98

Það er mjer að kenna, að þú fórst hingað. Þú þektir fáa áður, en þeir, sem þú þektir, voru vinir þínir.

Stendur snögglega á fætur.

Jeg get ekki afborið að sjá, hvað þjer líður illa.

Gengur nokkur skref frá henni.

Geturðu ekki lifað án hans?

Steinunn

lítur upp, það sjest á svip hennar, að hún er utan við sig. Það er eins og hún hlusti eftir einhverju.

Stundarþögn.

Ólafur

gengur aftur að henni, lýtur niður að henni.

Jeg þekki sjálfur örvæntinguna, annars dirfðist jeg ekki að trufla harm þinn.

Sest aftur við hliðina á henni.

Lofaðu mjer að ganga þjer í bróður stað. Sá, sem á í jafnmiklu hugarstríði eins og þú, verður að trúa einhverjum fyrir raunum sínum. Annars verður lífið of þungbært. Jeg þekki manneskju, sem tapaði traustinu á guði og mönnunum. Það var móðir mín. Hún gerði mig, óvita barnið, að trúnaðarmanni sínum.

Stillilega.

Jeg veit, vegna hvers þú ert svona hrygg.