Þessi síða hefur verið prófarkalesin
125
ræðilegri angist endurfæðir maðurinn sjálfan sig.
Dísa
Jeg skildi áðan, að þú ert veikur. Ólafur, — nú sæki jeg pabba.
- Gengur hratt út úr kirkjunni.
Loftur
- gengur eitt skref á eftir henni.
Dísa!
Dísa
- fer, án þess að líta við.
Loftur
- snýr sjer að Ólafi.
Djöfullinn hefur sent þig hingað. Sakleysi hennar var það eina, sem gat frelsað mig.
Ólafur
Þú tókst það ekki nærri þjer að yfirgefa stúlku, sem þú hafðir tælt til ásta við þig. Vera má, að þú dreypir nú sjálfur á sama kaleiknum.
Loftur
Farðu!
Ólafur
Já, jeg skal fara. En jeg ætla fyrst að halda loforð mitt við Steinunni, og bera þjer síðustu orð hennar, þó að þú sjert ekki verður að heyra þau. Hún bað mig að segja þjer, að allar sárar
