Þessi síða hefur verið prófarkalesin
126
tilfinningar væru horfnar úr hjarta sínu. Hún bað mig að segja þjer, að hún hefði fyrirgefið þjer.
Loftur
Hún hefur ekki vald til að fyrirgefa mjer.
Ólafur
Fer nú samviskan að vakna?
Loftur
Þú heldur að Steinunn hafi ráðið sjer sjálf bana? Nei, það var jeg, sem drap hana! Mín ósk var í storminum. Mín ósk var í iljunum á henni, þegar hún hljóp, og þegar henni varð fótaskortur á árbakkanum. Mín ósk var í straumnum, sem tók hana. — Jeg hef selt sál mína.
Ólafur
- hefur horft á Loft og skilur að hann er veikur. Leggur höndina á öxlina á honum.
Dísa kemur bráðum aftur með föður sinn.
Loftur
- verður alt í einu óumræðilega glaður, tekur utan um vangana á Ólafi.
Það varst þú, sem varst með mjer uppi á Heljardalsheiði, þegar jeg fann jöklasóleyna. Þjer þori jeg að trúa fyrir öllu. Í nótt verð jeg sigurvegarinn! Særingar mínar skulu reka Gottskálk biskup grimma upp úr gröfinni, og
