Þessi síða hefur verið prófarkalesin
60
Nú látum við aftur augun, til þess að sjá betur.
- Dísa lætur aftur augun. Loftur tautar, eins og hann þylji einhver töfraorð.
Fljúgðu, fljúgðu, klæði — hvert á land, sem þú vilt!
- Blæs á augnalokin á Dísu.
Nú blæs vindurinn á augnalokin á okkur.
- Lætur aftur augun. Þau rugga hægt fram og aftur.
Sjáðu, hvernig landið líður burt undan fótunum á okkur. Nú lyftumst við hátt upp yfir skýin. Heyrirðu niðinn í fjarska? — Það er hafið.
- Tautar.
Fljúgðu, fljúgðu , klæði!
- Opnar augun, horfir á Dísu.
Þekkirðu óskabrunninn, sem steinarnir dansa í? Þangað fljúgum við. Steinarnir hoppa upp úr vatninu, ótölulega margir, dropóttir og einlitir, hver með sína náttúru, jafn-margvíslega eins og hugsanir mannanna.
- Gegnum opinn gluggann heyrist lágt forspil frá kirkjunni.
Einn af þeim er lífsteinninn, rauður eins og blóð. Annar er hulinhjálmssteinninn, dökkblár, með gyltum rákum. Þar er lausnarsteinninn dökklitaður; hann er eins og hjarta í laginu.
- Loftur hefur krept hnefann og opnað hann aftur.
En þú sjerð ekki sjálfan óskasteininn, því
