Blaðsíða:Rit þeß Konúngliga Islenzka Lærdóms-Lista Félags vol. 10 - Tímarit.is.pdf/330

---

Eg ſá þar letur
ýmißra nafna
þau er ill tíd nær
afmád hafdi,
ádr var þó ord þeirra
í alræmi,
og ſkálld høfdu lofat
þau ſkyldu æ vara.

Þar vóru nýgrafin
nøfn hálærdra;
ſá eg þángat aptr,
en þau ſockin vóru.
leit eg kunſt-dómendr
krafſa í nøfn manna,
og med erfidi
egin ſetia.

En nøfn þeirra
numu eigi ſtadar
eda vørudu lengr
eñ virkta nøfn hinna;
lidu þau frá ſiónum,
og í liós komu
aptr þau
er afmád vóru.

Ei’ vard ſalr þeßi
einum ſaman
ſkak-vinda þuſum
þráliga fyri,
mátti hann og kénna,
miøg nær-gengrar
ſunnu varma
ſár-heitann opt.

Því at ordrómr
þolir eigi
hitt er midar úr
múndángs hófi;
fellr hann eins
af freku lofi
ſem laſti manna
mátalauſu.

Þó vard hvergi
þetta muſteri
ſkémdum fyrir af
ſkadvænu lopti,
héldz þar graf-ala
grøftr næmazti
ſem hann á krýſtall
komit hefdi.

Síſt var jøkul-gnýpu
í ſalar ſkugga
hætt vid at brádna
né hvaß-vindum ſkakaz,
nøfn þau er um aldra
ótøluliga

ſtadit