Landnámabók/26. kafli
Grímur hét maður Ingjaldsson, Hróaldssonar úr Haddingjadal, bróðir Ása bersis. Hann fór til Íslands í landaleit og sigldi fyrir norðan landið. Hann var um veturinn í Grímsey á Steingrímsfirði. Bergdís hét kona hans, en Þórir son þeirra.
Grímur röri til fiska um haustið með húskarla sína, en sveinninn Þórir lá í stafni og var í selbelg, og dreginn að hálsinum. Grímur dró marmennil, og er hann kom upp, spurði Grímur: „Hvað spár þú oss um forlög vor, eða hvar skulum vér byggja á Íslandi?“
Marmennill svarar: „Ekki þarf eg að spá yður, en sveinninn, er liggur í selbelginum, hann skal þar byggja og land nema, er Skálm mer yður leggst undir klyfjum.“
Ekki fengu þeir fleiri orð af honum. En síðar um veturinn röru þeir Grímur svo, að sveinninn var á landi; þá týndust þeir allir.
Þau Bergdís og Þórir fóru um vorið úr Grímsey og vestur yfir heiði til Breiðafjarðar; þá gekk Skálm fyrir og lagðist aldri. Annan vetur voru þau á Skálmarnesi í Breiðafirði, en um sumarið eftir snöru þau suður. Þá gekk enn Skálm fyrir, þar til er þau komu af heiðum suður til Borgarfjarðar, þar sem sandmelar tveir rauðir stóðu fyrir; þar lagðist Skálm niður undir klyfjum undir hinum ytra melnum. Þar nam Þórir land fyrir sunnan Gnúpá til Kaldár fyrir neðan Knappadal milli fjalls og fjöru. Hann bjó að Rauðamel hinum ytra. Hann var höfðingi mikill.
Þá var Þórir gamall og blindur, er hann kom út síð um kveld og sá, að maður röri utan í Kaldárós á járnnökkva, mikill og illiligur, og gekk þar upp til bæjar þess, er í Hripi hét, og gróf þar í stöðulshliði; en um nóttina kom þar upp jarðeldur, og brann þá Borgarhraun. Þar var bærinn, sem nú er borgin.
Son Sel-Þóris var Þorfinnur, er átti Jófríði, dóttur Tungu-Odds; þeirra synir voru þeir Þorkell og Þorgils, Steinn og Galti, Ormur og Þórormur og Þórir. Dóttir Þorfinns var (Þorbjörg), er átti Þorbrandur úr Álftafirði.
Þeir Sel-Þórir frændur hinir heiðnu dóu í Þórisbjörg.
Þeir Þorkell og Þorgils, synir Þorfinns, áttu báðir Unni, dóttur Álfs úr Dölum.
Skálm, mer Þóris, dó í Skálmarkeldu.