Landnámabók/74. kafli
Máni hét maður; hann var fæddur í Ömð á Hálogalandi; hann fór til Íslands og braut við Tjörnes og bjó að Máná nokkura vetur.
Síðan rak Böðólfur hann á braut þaðan, og nam hann þá fyrir neðan Kálfborgará, milli Fljóts og Rauðaskriðu, og bjó að Mánafelli.
Hans son var Ketill, er átti Valdísi Þorbrandsdóttur, er keypti Rauðaskriðulönd að Mána. Hans dóttir var Dalla, systir Þorgeirs Galtasonar; hana átti Þorvaldur Hjaltason.
Ljótur óþveginn hét maður, er nam Kelduhverfi upp frá Keldunesi. Hans son var Grís faðir Galta í Ási; hann var vitur maður og vígamaður mikill.
Önundur nam (og) Kelduhverfi frá Keldunesi og bjó í Ási; hann var son Blæings Sótasonar, bróðir Bálka í Hrútafirði. Dóttir Önundar var Þorbjörg, er átti Hallgils Þorbrandsson úr Rauðaskriðu.
Þorsteinn son Sigmundar Gnúpa-Bárðarsonar bjó fyrst að Mývatni. Hans son var Þorgrímur, faðir Arnórs í Reykjahlíð, er átti Þorkötlu, dóttur Böðvars Hrólfssonar úr Gnúpufelli. Böðvar var son þeirra.
Þorkell hinn hávi kom ungur til Íslands og bjó fyrst að Grænavatni, er gengur af Mývatni. Sigmundur hét son hans; hann átti Vigdísi, dóttur Þóris af Espihóli; hann vó Glúmur á akrinum. Dóttir Þorkels var Arndís, er átti Vigfúss bróðir Víga-Glúms. Þorkell gat son í elli sinni; sá hét Dagur. Hann var faðir Þórarins, er átti Yngvildi, dóttur Halls á Síðu, síðar en Eyjólfur hinn halti.
Geiri hét maður norrænn, er fyrstur bjó fyrir sunnan Mývatn á Geirastöðum; hans son var Glúmur og Þorkell.
Þeir feðgar börðust við Þorberg höggvinkinna og felldu Þorstein son hans. Fyrir þau víg voru þeir görvir norðan úr sveitum.
Geiri sat um vetur á Geirastöðum við Húnavatn. Síðan fóru þeir í Breiðafjörð og bjuggu í Geiradal í Króksfirði. Glúmur fékk Ingunnar, dóttur Þórólfs Véleifssonar. Þeirra börn voru þau Þórður, er átti Guðrúnu Ósvífursdóttur, og Þorgerður, er átti Þórarinn Ingjaldsson, þeirra son Helgu-Steinar.
Torf-Einar jarl gat dóttur í æsku; sú hét Þórdís; hana fæddi Rögnvaldur jarl og gifti hana Þorgeiri klaufa. Þeirra son var Einar; hann fór til Orkneyja að finna frændur sína; þeir vildu eigi taka við frændsemi hans.
Þá kaupir Einar í skipi með bræðrum tveimur, Vestmanni og Vémundi; þeir fóru til Íslands og sigldu fyrir norðan landið og vestur um Sléttu í fjörðinn. Þeir settu öxi í Reistargnúp og kölluðu því Öxarfjörð; þeir settu örn upp fyrir vestan og kölluðu þar Arnarþúfu; en í þriðja stað settu þeir kross; þar nefndu þeir Krossás. Svo helguðu þeir sér allan Öxarfjörð.
Börn Einars voru þau Eyjólfur, er Galti Gríssson vó, og Ljót, móðir Hróa hins skarpa, er hefndi Eyjólfs og vó Galta. Synir Glíru-Halla, Brandur og Bergur, voru dóttursynir Ljótar; þeir féllu í Böðvarsdal.
Reistur son Bjarneyja-Ketils og Hildar, systur Ketils þistils, faðir Arnsteins goða, hann nam land á milli Reistargnúps og Rauðagnúps og bjó í Leirhöfn.
Arngeir hét maður, er nam Sléttu alla milli Hávararlóns og Sveinungsvíkur; hans börn voru þau Þorgils og Oddur og Þuríður, er Steinólfur í Þjórsárdal átti.
Þeir Arngeir og Þorgils gengu heiman í fjúki að leita fjár og komu eigi heim. Oddur fór að leita þeirra og fann þá báða örenda, og hafði hvítabjörn drepið þá og lá þá á pasti, er hann kom að. Oddur drap björninn og færði heim, og segja menn, að hann æti allan, og kallaðist þá hefna föður síns, er hann drap björninn, en þá bróður síns, er hann át hann.
Oddur var síðan illur og ódæll við að eiga; hann var hamrammur svo mjög, að hann gekk heiman úr Hraunhöfn um kveldið, en kom um morguninn eftir í Þjórsárdal til liðs við systur sína, er Þjórsdælir vildu berja grjóti í hel.
Sveinungur nam Sveinungsvík, en Kolli Kollavík, og bjó þar hvor, sem við er kennt síðan.
Ketill þistill nam Þistilsfjörð milli Hundsness og Sauðaness. Hans son var Sigmundur, faðir Laugarbrekku-Einars.
Nú eru rituð landnám í Norðlendingafjórðungi, og eru þessir þar ágætastir landnámsmenn: Auðun skökull, Ingimundur, Ævar, Sæmundur, Eiríkur í Goðdölum, Höfða-Þórður, Helgi hinn magri, Eyvindur Þorsteinsson höfða. En þar voru tólf hundruð bónda, þá er talið var.