Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Goðfræðisögur/Ýmsar sagnir um uppruna álfa

Úr Wikiheimild
Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri
þjóðsaga, ritstjórn Jón Árnason
Ýmsar sagnir um uppruna álfa

Margar eru sagnir um álfa og upphaf tilveru þeirrar, en sú er almennust sem er í Árnaskjali. Önnur er saga um þá föllnu anda er lentu í loftinu millum himins og jarðar (loftanda), þá sem lentu á jörðunni, í sjó og vötn, en þeir sem stríddu við guð, í undirdjúpin. Þá er um Álf og Álfvöru og loksins bætist við sú frásaga sem stendur í kvæði einu er Skriftarminning heitir, orkt 1620 af Þorleifi Þórðarsyni (Galdra-Leifa; f. 1560)[1] þannig:

Eftir það Kain sló Abel bróður sinn í hel syrgði Adam hann í þrjátíu ár. Á þeim tíma setti Adam Evu konu sinni fjærvistir, en tapaði þá allt um það ekki eðli sínu, heldur féll sæðið frá honum í óhentugan stað, gat því engan líkama fengið og þar af urðu álfar og ósýnilegir.

  1. Fæðingarár hans er óvíst, en talinn er hann dáinn 1647.