Sonnetta

Sonnetta
Höfundur: Jóhann Sigurjónsson

Vorið er liðið, ilmur ungra daga

orðinn að þungum, sterkum sumarhita,

æskan er horfin, engir draumar lita

ókomna tímans gráa sinuhaga.

Við erum fæddir úti á eyðiskaga,

eilífðarsjórinn hefur dimma vita,

fánýtar skeljar fyrir blóð og svita

fengum við keyptar, það er mannsins saga.

Þó hef ég aldrei elskað daginn heitar

- eilífðar nafnið stafar barnsins tunga -

fátæka líf! að þínum knjám ég krýp,

áþekkur skuggablómi, er ljóssins leitar,

- leggurinn veldur naumast eigin þunga -

fórnandi höndum þína geisla eg gríp.