Stökur

1.

Ást er föstum áþekk tind,

ást er veik sem bóla,

ást er fædd og alin blind,

ást sér gegnum hóla.

2.

Orður og titlar, úrelt þing, —

eins og dæmin sanna, —

notast oft sem uppfylling

í eyður verðleikanna.

3.

Lastaranum líkar ei neitt,

lætur hann ganga róginn.

Finni hann laufblað fölnað eitt,

þá fordæmir hann skóginn.

4.

Með oflofi teygður á eyrum var hann,

svo öll við það sannindi rengdust.

En ekki um einn þumlung hann vaxa samt vann,

— það voru aðeins eyrun, sem lengdust.

5.

Grammatíkus greitt um völl

gekk með tínukerin;

hann hirti spörðin, eg held öll,

en eftir skildi berin.