Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Galdrasögur/Sagnarandi Torfa á Klúkum
Torfi nokkur á Klúkum í Eyjafirði átti sagnaranda. Hann var loðmæltur orðinn fyrir elli sakir og vanhirðingu. Sagðist hann vera síðan úr Sturlungatíð og hafa gengið mann frá manni. En ekki hef ég heyrt hver hann var í lifanda lífi því sagnarandi á að vera vofa eftir dauðan mann. Þegar maður er feigur orðinn fer sagnarandinn að ljúga að manni, en fyrr ekki. Torfi lét Sigfús nokkurn á Efstalandi í Öxnadal fá sagnaranda sinn. Þegar Sigfús var gamall orðinn vildi hann láta Jón á Auðnum í Öxnadal fá hann, en hann vildi ekki þiggja hann. Andi þessi var geymdur í rauðlituðum eikarbauk. Þegar Sigfús hélt að hann ætti skammt eftir ævi sinnar fór hann eina nótt fram í Engimýrarhóla og tók Jón á Auðnum með sér. Þar grófu þeir baukinn í hólunum og bjó Sigfús um hann og signdi leiði hans. Jón spurði hví hann signdi leiðið andans. Sigfús sagði: „Ég signi hann í fjandans nafni, karl minn.“ Þykjast sumir hafa séð vofu yfir leiði andans og vita menn enn hvar það er. Þau álög fylgja sagnaranda að þar sem hann er grafinn, á hjónum ei að koma vel saman og þykir það hafa rætzt á þessum bæ.