Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Goðfræðisögur/Ólafur kóngur Haraldsson og tröllkonan
Svo er sagt þá Ólafur kóngur Haraldsson var fimm vetra fór hann á skipi með fóstra sínum og sigldu þeir með björgum fram. Þá kom tröllkona fram á bjargið og spurði hvort skáld væri á skipi. En þeir sögðu ei vera. Þá kvað kerling vísu þessa:
- „Komi sótt,
- kveini drótt,
- kyngi hríð
- og gjöri sult víða;
- hrynji mjöll,
- hylji fjöll,
- hatist menn,
- deyi fé skatna.
- Gremjist hauður,
- glatist sauður,
- gjöri hregg,
- tapist fé seggja;
- fáist hatur,
- firrist matur,
- farist her
- og gjörist enn ver.“
Ólafur Haraldsson kvað:
- „Gjöri regn,
- gefi logn,
- gefi gott fang,
- og komist menn þangað;
- firrist snjór,
- falli sjór
- fargist hatur,
- fái byr skatnar.
- Grói hauður,
- gleðjist sauður,
- gjöri gott ár
- og færi baut vora;
- linni nauð,
- lifni þjóð,
- líði vetur,
- og gjöri enn betur.“
Þá sprakk tröllkonan.