Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Goðfræðisögur/Ólafur kóngur Haraldsson og tröllkonan
Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862)
Ólafur kóngur Haraldsson og tröllkonan
Ólafur kóngur Haraldsson og tröllkonan
Svo er sagt þá Ólafur kóngur Haraldsson var fimm vetra fór hann á skipi með fóstra sínum og sigldu þeir með björgum fram. Þá kom tröllkona fram á bjargið og spurði hvort skáld væri á skipi. En þeir sögðu ei vera. Þá kvað kerling vísu þessa:
- „Komi sótt,
- kveini drótt,
- kyngi hríð
- og gjöri sult víða;
- hrynji mjöll,
- hylji fjöll,
- hatist menn,
- deyi fé skatna.
- Gremjist hauður,
- glatist sauður,
- gjöri hregg,
- tapist fé seggja;
- fáist hatur,
- firrist matur,
- farist her
- og gjörist enn ver.“
Ólafur Haraldsson kvað:
- „Gjöri regn,
- gefi logn,
- gefi gott fang,
- og komist menn þangað;
- firrist snjór,
- falli sjór
- fargist hatur,
- fái byr skatnar.
- Grói hauður,
- gleðjist sauður,
- gjöri gott ár
- og færi baut vora;
- linni nauð,
- lifni þjóð,
- líði vetur,
- og gjöri enn betur.“
Þá sprakk tröllkonan.