Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Goðfræðisögur/Fjörulallar á Breiðafirði
Fjörulalli segja menn gangi á land upp í eyjum og við sjóarsíðu á sumum stöðum um brundtíma sauðfjár og nýtist við ærnar, hvar af orsakist ýmislegur van- og ofskapnaður sem ærnar fæða af sér. Hér er einkum ein ey, hólmi er liggur undir Geitareyjar, Mikilnefna kölluð, hvar ekki má láta ær vera um fengitíma. Í fyrra vóru þar nokkrar ær og áttu flestar ýmislegan óskapnað í vor, t. a. m. munn neðan á hálsi, sex - átta fætur, langa róu sem hunds, etc., og svona er víða í Eyrarsveit, að varast verður að fé komi nálægt sjó um þann tíma. Í Saurlátri, byggðri ey í Helgafellssveit, verður þess vegna að koma öllu fé á land um brundtímann. Og þetta á að vera fjörulallanum að kenna, aðrir eigna það „kindinni hans Láfa“ svonefndri.
Nokkrir þykjast hafa séð þessar ófreskjur, en lýsingunni ber ekki saman, svo ég nenni ekki að orðlengja þessar „hégiljur“.