Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Kreddur/Um merkisdaga í tólf mánuðum

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1864)
Um merkisdaga í tólf mánuðum

1.

Nýjársdags megn morgunroði,

minnst hann stríð í illviðrum boði;

vænst skín sól [á] Vintensdegi,^[1]

vit friðsamt ár fyrir segi.

2.

Skær Pálsdagur beztur býður,

blási vindur, strítt hélt lýður

meðalár, er félli, brugga

ótíð með sótt, þoka og mugga.

3.

Skín frekt sól á föstuinngangi,

föstutíð eins ljómar lengi,

skær þann dag í ár upp rennir,

yrkja jarðar lukkast kennir.

Tíma þann má tré upp höggva,

traust smíði má með þeim brúka;

oss tjá fróðir, ef ei villast,

aldrei kunni það að spillast.

4.

Þá marga þoku martius hefur,

minnst eins stór regnár það gefur;

daggatal í marti merkja

mjög varð fyrst frá páskum sterka:

í ágúst munt öngu minna

af þokum fjölda finna.

5.

Á pálmadag ófrítt veður

öngan mann þess þýðing gleður;

á páskadag ef lítt daggar

ei verða stórir heyjabaggar.

6.

[Ef] stirt viðrar á þeim degi

ávaxtarvon bilar eigi;

börn skal þá af brjósti venja,

bið of löng þeim orka[r] kenja.

7.

Hvítasunnu regn mun sjaldan

sýna nema ávöxt kaldan;

[á] Urbanus ef sól ljómar,

eikur prýða ber og blómar.

Á sagðan dag ef að rignir,

ávaxtar tjón halda hyggnir.

Um þrot maí blómgast eikur,

af þess móti vert ei bleikur;

árgæði eftir kenna

oft rennandi satt það renna.

8.

S[k]ín klárt veður á dag dýra,

dulið gott mun eftir skýra;

ef mjög rignir á Jónsmessu,

minnkun gróða gegnir þessu.

9.

Rigni dag þann móðir meyja

með flýti kom dýrt að segja

já, fram dregst óveðurátta

allt til fjörutíu nátta.

10.

Á Jakobsmessudag ef sól lýsir

eftir koma kuldar vísir;

ef sá dagur votur væri

veðrátta hrá eftir færi.

Var þá sólskin varmt með skúrum

verður ekki þörf á stúrum,

kemur þá kyrrlátt veður;

kenndu oss svo forfeður.

11.

Sunnudagar þrír svo klárir,

samt fyrir Jakob frjóvsamt ár er,

varð regn þann dag vel oss nægi,

vex gróður í meira lagi.

12.

Jakobsmessu að miðjum degi

merk tíma til jóla, segi;

eftir jól ber um árgangur,

eftir miðmunda dagur er langur;

ef skín glatt þá upphófst meyja,

árgæði mun fyrir segja.

1. Þannig handritið; á ef til vill að vera Vincentiusmessa, 22. jan.