Þjóðfundarsöngur 1851

Þjóðfundarsöngur 1851
Höfundur: Bólu-Hjálmar

Aldin móðir eðalborna,

Ísland, konan heiðarlig,

eg í prýðifang þitt forna

fallast læt og kyssi þig,

skrípislæti skapanorna

skulu ei frá þér villa mig.

Þér á brjósti barn þitt liggur,

blóðfjaðrirnar sogið fær:

eg vil svarinn son þinn dyggur

samur vera í dag og gær:

en hver þér amar alls ótryggur,

eitraður visni niður í tær.

Ef synir móður svíkja þjáða,

sverð víkinga mýkra er:

foreyðslunnar bölvan bráða

bylti þeim, sem mýgjar þér:

himininn krefjum heillaráða

og hræðumst ei, þó kosti fjer.

Legg við, faðir, líknareyra,

leið oss einhvern hjálparstig:

en viljirðu ekki orð mín heyra,

eilíf náðin guðdómlig,

mitt skal hróp af heitum dreyra

himininn rjúfa kringum þig.

Móðir vor með fald og feldi

fannhvítum á kroppi sér,

hnigin að æfi kalda kveldi,

karlæg nær og holdlaus er:

grípi hver sitt gjald í eldi,

sem gengur frá að bjarga þér.