—116—
4. Hinir létta hørdu lyndi, og hreyſti neyta, forſmá þetta, og ad yndi ødru leita.
5. Slíkir ſinna vilja valla vanda øllum, ſigra og vinna ánaud alla, er vér køllum.
6. Atvik fá þó ockar lyndi ýfiſt móti, nóg er þá af ødru yndi í ýmſu hóti.
7. Breſti geingi eda aud hjá íllum grønnum, finnum leingi bót og braud med betri mønnum.
8. Ef ad vara atlot qvenna ei ſem ſkyldi, hún má fara; finnaſt hennar fleiri gildi.
9. Um forløg ſkrafa ei hlítir hørd, né huga ſnúa, bædi á hafi, himni og jørdu heillir búa.
10. Vitur, ſnotur er ſá einn og aldrei mædinn, ſem þeckir, notar, hjarta hreinn, í heimi gædin.
11. Eg hefi lítid lund ad ſtyrkja lucku-þunni; þad er ſkrítid, eg er ad yrkja í einſetunni.
12. Hér vid eiri eins og þætti eckért ſkérda; ó, ad fleirum ad því mætti yndi verda.
13. Skyggi nockur ømun á hins Edla gledi, Siggi locki leida þrá úr ljúfu gedi.
14. Númi ſtardi hrærdur hljótt á hrundu únga; hjartad bardiſt brátt og ótt í brjóſti þúnga.
15. Eingin girnd nú ſálu ſærdi ſorgar fría, ſem í fyrnd þá hjartad hrærdi Herſilía.
