—118—
25. Númi tjádi greipar grjóta Gérdi vidur: „eg mun brádum heilsu hljóta í høndum ydur.“
26. Eptir mánud hálfann hann med hollar bætur, krýndur láni, klædast vann, og kom á fætur.
27. Fleygir branda fødur vidur fer ad ræda; sér til handa blídrar bidur Brúar klæda.
28. Talar aldinn: ef ei skildi á um trúna, á þitt vald, minn vinur mildi, eg veitti frúna.
29. Gudir þínir veit eg villa vífid bjarta, og frædum mínum føgrum spilla í frjálsu hjarta.
30. Gegnir svinnur Númi nú: þó náum giptast, hvørt skal sinni halda trú, en hvørgi sviptast.
31. Ødru tali aptur þá hinn aldni veldur: Kóngs í sali koma má ei kæran heldur.
32. Þú munt brádum, því skal spá, med þrekid stinna, krýndur dádum konúngs háa krónu vinna.
33. Númi þannig: hót þitt hjal mig hindrar eigi; forrád manna eg fordast skal, þó fánga meigi.
