—135—
56. Vid skulum byggja bæi tvo, bádum hjóna pørum; búskaps hyggju sinna svo, í sameiníngu førum.
57. Skal eg klædum skjaldmeyar, skýla í bænum vørmum, og nógleg gædi nota þar, í náttúrunnar ørmum.
58. Leó sprundi þackar þýtt, þessa rædu fína; Núma mund hann býdur blítt, bródurlega sína.
59. Hvar sem eydist æfi vor, (øtull nam svo þylja), vid skulum leidast vina spor, víst og aldrei skilja.
60. Fadmar bædi fljód og hal, med føgrum Númi ordum; svo frá flædar feta sal, fjørgynar á stordum.
61. Fífu reynar flýta sér, fjalla gøtu lánga, Númi einatt undan fer, eptir hjónin gánga.
Sextánda Ríma.
Vak þú einatt yfir mínum, Idun, qvæda saung, og med hreinum hljómi þínum, hindra orda þraung.
2. Vektu røgg í veiku sinni, vizku, styrk, og þor; láttu í vøggu leika þinni, lystugt børnin vor!
