Fyrir utan glugga vinar míns

by Jóhann Sigurjónsson

Hljóðnað er, borg, á breiðum strætum þínum,

bláhvítur snjór við vota steina sefur,

draumsilki rakið dimma nóttin hefur

deginum fegra upp úr silfurskrínum.

Vökunnar logi er enn í augum mínum,

órói dagsins bleika spurning grefur

djúpt í mitt hjarta, er kemur seinna og krefur

kyrrðina um svar, um lausn á gátum sínum.

Vinur, þú sefur einn við opinn glugga,

æskunnar brunn í svefnsins gylltu festi

sígur þú í og safnar fullum höndum.

Hugur minn man þinn háa pálmaskugga,

hafi ég komið líkur þreyttum gesti

utan frá lífsins eyðihvítu söndum.