Jón Arason á aftökustaðnum
Útlit
eftir Matthías Jochumsson
- Allir orð mín heyri,
- eg vil kveða' og syngja,
- grípa lands míns gígju,
- gamla skapið yngja.
- Hátt í hinsta sinni
- hljómi málið goða;
- yfir svik og sorgir
- slæ ég morgunroða.
- Langt og ríkt var lífið,
- lof sé föður hæða;
- gefið hann mér hefir
- hendur fullar gæða;
- frægð og gull og fljóð með
- fagurhvíta arma,
- dætur tvær með tryggð og
- tignarblíða hvarma.
- Gefið hann mér hefir
- hrausta sonu og fríða,
- vildi ei hinn aldna
- einan láta stríða;
- land var fullt af fjendum,
- frækinna þurfti seggja,
- hart mót heljar sinnum
- höggva varð og leggja.
- Fyrir trú og frelsi,
- fósturjörðin dýra,
- hóf ég leik í landi,
- lögum vildi stýra;
- greip hinn gamla mæki,
- gall þá styrjar hani,
- „út á flæðar flaustur“
- flæmdi' eg alla Dani. —
- Hverjir hrósa sigri?
- Hví 'ru vellir rauðir?
- Nú 'ru bræður báðir
- Björn og Ari dauðir! —
- Nú mun gjalla grátur
- góða landsins hvíta;
- hvasst þeir dönsku hundar
- hærur mínar slíta!
- Gefið gaum og þegið,
- grátið ei né hljóðið.
- Lítilsigldu lýðir,
- líf mér eigi bjóðið.
- Feginn skal nú falla,
- fylgja mínum sonum;
- þeir mér fylgdu fyrri,
- fer það nærri vonum. —
- Horfi ég á höggstokk:
- Herra lífs og dauða,
- dæm nú þér til dýrðar
- dropana mína rauða.
- Fylgi mér til moldar
- mín hin fornu vígi:
- fylgist þá til foldar
- falstrú öll og lygi!
- Einna hrópa eg hefnda:
- Herra, láttu spretta
- upp af okkar blóði
- allt hið sanna og rétta:
- trú og frelsið forna,
- frægð og þrek og tryggðir,
- drekkið svo minn dreyra,
- dýru fóstur byggðir!
- Helga, Helga! Þórunn!
- hjartans kveðju dýra! —
- Nú skal breyskan biskup
- blóðið endurskíra.
- Sankti Tómas sælan
- sé ég hjá mér standa. —
- Fram, í föðurhendur
- fel ég líf og anda.