Kvæði fallegt útlenzkt
- 1. Hug vekur minn
- hvert og eitt sinn
- háa daga sem nætur,
- eg með mér finn,
- sem eingum inn’,
- umfaðmast hyggju rætur.
- 2. Eg reista vítt
- um hauðrið hvítt,
- hjá mörgum fyrst ókendur;
- leit þar alltítt
- fólkið vel frítt,
- hjá frómum varð innlendur.
- 3. Einn fagran lund
- eg fann um stund
- frjófgaðan blómstrum góðum,
- vaxinn á grund
- með grænan mund;
- geðfeldur var sá þjóðum.
- 4. Ungviðargrein
- upprunnin ein
- á var þeim skógarlundi,
- heilnæm og hrein,
- hindrandi mein,
- hverjum þeim kjósa mundi.
- 5. Sú stóð með glöð,
- blómvaxin blöð
- blíðra ilmandi rósa,
- í sinni röð
- sýnandi hröð
- sólbjarta geisla ljósa.
- 6. Á góðri rót
- fest hafði fót,
- frjófgan bar margra gæða;
- hennar hýr hót
- hug mæddu fljót,
- harmþrúngna kann að græða.
- 7. Ávöxtur sá,
- sem eg nam tjá,
- áður sagða rós prýðir;
- dygð marga má
- sæmdríka sjá
- sérhver, er henni hlýðir.
- 8. Kærleika, frið,
- fögnuð og grið,
- fastheldin þolinmæði,
- blíðlyndissnið,
- hreint hreinlífið,
- hógværð, trú, góðgirnd bæði.
- 8. Þetta er það
- þar fylgist að,
- þvílík blómstur vel skarta.
- Framar en kvað,
- fest hafði stað
- ferskrar meyjar í hjarta.
- 10. Mjög stutta stund
- það spektar sprund
- spakt eg við ræða mátti.
- Mín hugarlund
- hjá gullhlaðs grund
- gistíngu leingri átti.
- 11. Slíkt hrygðar él
- mitt þvíngar þel
- þig við þá [hlaut] eg skilja.
- Þótt fái’ eg hel,
- þá farðu vel,
- fagurleit hríngaþilja.
- 12. Slíkt hrygðarkíf
- við darradríf
- daprar mig hverju sinni.
- Það eðla víf
- meðan endist líf
- ætíð er mér í minni.
- 13. Um hyggju grind
- hríngs ljúfa lind
- legg eg í fersku minni.
- Fríð faldastrind,
- fögur kvennkind,
- fast held eg elsku þinni.
- 14. Hvort okkur er
- unnað þess hér
- optar saman að ræða,
- ráði guð mér
- og þar með þér,
- það stendur til hans gæða.
- 15. Hvar sem eg fer
- um hauðrið hér
- hugleiðing prýði þinnar,
- minnisstæð mér
- þeinkíng, ei þver,
- þá eg sé brúðir svinnar.
- 16. Mun þó ráð bezt,
- að fátt um flest
- fyrir öld eg nú glósi.
- Sú hugsan, fest
- í mundáng mest,
- mér sjálfum bygð hjá kjósi.
- 17. Lifðu nú vel.
- Þig fríðum fel
- föður guði, baugs tróða.
- Meir en eg tel
- og mál til el,
- miðlist þér alt hið góða.
Heimild[breyta]
- Ólafur Davíðsson (ritstj.) (1894). Íslenzkir vikivakar og vikivakakvæði. Kaupmannahöfn: Hið íslenzka bókmentafélag. bls. 258-259
Hornklofinn í 11. vísu er í útgáfunni. Væntanlega vantar þá orðið í handritið.
Þessi síða hefur verið prófarkalesin.