Pontus rímur/12. ríma

XII RÍMA

Úrkast

1. Nú vil eg biðja ýta vera

alla hljóða,

meðan tólfta kveik eg kera

Kvasirs ljóða.

2. Látið ása löginn dýra

loða í eyrum,

á meðan vér Ponto ævintýra

eitthvað heyrum.

3. Hann var kóngsins höllu frá,

so helzt á skógi;

fyrir mæta bar hann meyjuna þrá

af manna rógi.

4. Kóngsson lét sér alla múka

eiða vinna,

ekki munni upp að lúka

eður af honum inna.

5. Við einn hann gjörði eðelmanna

so orð að ræða,

lét hann silki og samet þennan

sveininn klæða.

6. Hest og brynju, hlífar voða

honum réð gefa,

sagði hann skyldi sendiboði

sinna bréfa.

7. Bréfið skrifar sjálfur þá

með sinni hendi;

öllum skyldi eitt það fá,

sem öðling sendi.

8. Svarta riddara í sverða kífi

sig hann nefndi;

öllum köppum, sem eru á lífi

í eitt hann stefndi.

9. Allra landa listamenn

hjá Lostabrunni

gjöri að koma göfugir senn

að grænum runni.

10. Svört munu höldar hitta tjöld

með hvítum dröfnum;

þar munu þakin þeirra spjöld

af þessum nöfnum.

11. Þar mega fríðan friðarboða

finna á ræðum;

lukku hjólið hvítt má skoða

hans á klæðum.

12. "Á ríkissprota hann mun halda

í hendi sinni

og svo nöfnum yðvarra spjalda

öll í minni."

13. Í hvíta dögun skyldi frægðar

burtreið byrja;

þar mun ekki vonin vægðar

vera að spyrja.

14. Mánadag hvörn um príma tíð

sig prúðir tjái;

hann skal greina hvör sig fríður

hafi á stjái.

15. Friðarboðinn vill honum vísa

á völlinn víða;

þann mun hitta hvörn sem prísar

hamingjan fríða.

16. Þar má líta riddarann svarta

ríða af skógi;

hann mun bera hlíf so bjarta

í hjörva rógi.

17. Sá mun herra hvörjum einum

burtreið bjóða;

þrír skulu ríða rétt með greinum

við riddarann góða.

18. Ekki skal sá frægðar fundur

fyrri linna

en annarhvör gjörir auðar lundur

yfir að vinna.

19. Hvör sem slysið heldur fær

sá herrann góði,

fegurstu sig hann frú eður mær

fram fanginn bjóði.

20. Hann skal henni hlýðni tjá

í hvörs kyns máta

og þjónustu alla þá

með yndi að játa.

21. Svarta riddara segi hann kveðju

svinnri brúði

og so þar með alla gleði,

sem áður trúði.

22. Ef svarta riddara einhvör sigrar

seggurinn gildi,

hann má senda hetju vigra

hvört sem vildi.

23. Að ári liðnu skulu allir

aftur mætast;

í hófi því skal heiðurinn snjallur

hvörjum bætast.

24. Hvör sem burtreið bezt má hrósa

í benja sulli,

hann mun lenzu og kórónu kjósa

af klára gulli.

25. Hvör með sverði vinnur sigur

sá skal hljóta

gullkórónu og glæstan vigur

til gleðibóta.

26. Sveinninn fór að finna þá,

sem frægstir vóru;

leitar hann um lönd og sjá

þar lýðir fóru.

27. Þessum stefndi listamaður

að Lostabrunni;

bjó sig hvör einn bragna glaður

sem bezt hann kunni.

28. Langa gjörðu lýðir för,

sem lysti að stíma,

allir að lýta álma bör

þá um þann tíma.

29. Flykktist þangað fjöldi manns

úr flestum löndum;

gildir báru grænan krans

með gylltum röndum.

30. Stoltir riddarar stefndu heim

og stigu af hestum;

friðarboðinn fagnar þeim

með fögnuð mestum.

31. Styrkvan fundu stallara þann

er stálin bendi;

ríkissprotann hafði hann

í hægri hendi.

32. Fékk í tjöldum fæðu mönnum,

fóður hestum;

var þar alls kyns veitt að sönnu

af vilja beztum.

33. Á skálum gulls þeir skenktu vín,

sem skatnar vildu;

villubráðin veittist fín

af vilja mildum.

34. Nú skal segja bragnar bjuggust

burtreið heyja;

það mun fregna af frúnum dyggvust

falda eyja.

35. Mándags að morgni einum

menn sig tygja;

hugsar margur af herrum og sveinum

hreysti drýgja.

36. Flugéls tjaldið sáu þeir svart

og sett með steinum;

glóaði það með gullið bjart

og geislum hreinum.

37. Af sögðu tjaldi riddara svarta

sáu þeir ganga;

þessi burgis ber so bjarta

brynju spanga.

38. Hefur hann staup í hendi eitt

af hreinu gulli;

það hefur hamingjan hilmir veitt

í hjörva sulli.

39. Þar með jós hann vatni um grund

sem víðast kunni;

leið yfir myrkur langa stund

hjá Lostabrunni.

40. Fjölga tóku ferlig undur,

en foldin stundi;

hugðu flestir heimurinn sundur

hrynja mundi.

41. Myrkrið tók að minnka senn

og móðan hvíta;

furðar þetta flesta menn,

þá firnin líta.

42. Fuglar komu flestir aftur

að fögrum runni;

þokunnar var þrotinn kraftur

þessum brunni.

43. Stolti riddarinn stígur á bak

með stími nógu;

sveinar veita vopna tak

til víga dógu.

44. Hans var hestur sterkur og stór

í stríð að skeiða;

greyptur er hvör af gulli skór,

með glæstum reiða.

45. Þessi hestur fríður þakinn

flugéls pelli;

hann sá enginn nokkur nakinn

niður að velli.

46. Dýr er reiði döglings settur

dýrum steinum;

hann má heita hofmann réttur

í hvörjum greinum.

47. Hjálmur og skjöldur skein sem sól

á skelfi vigra;

þann mun styðja hamingju hjól,

sem hann skal sigra.

48. Hefur sá spjót í hendi eitt

af hörðu stáli;

greint er það muni glaðél beitt

ei gjört af táli.

49. Spenna fætur sporar með gull

á spillir hringa;

honum dæmist hefðin full

til heiðurs þinga.

50. Svarti riddarinn veik fram vegar,

vendur hringu;

skaut þá margri skræðu þegar

skelk í bringu.

51. Nú er hann kominn á víðan völl

að vinna hreysti;

skjálfa grundir, skógar og fjöll,

þá skeiðið þeysti.

52. Og nú segir, að Vernarð fyrstur

vill út ríða;

hann var mjög á heiðurinn lystur

hart að stríða.

53. Tekur hann nú að tygjast fljótt

og treystir megni;

hleypur í söðulinn heldur skjótt

sá hringa slegni.

54. Burtstöng þrífur báðum höndum

brjótur fleina;

hentar valla hvössum röndum

hann að skeina.

55. Ef nú finnur ekki þann,

sem að honum nægir,

hvar mun hitta hér þann mann

hans hreysti lægir.

56. Renna saman á reiðar dýrum

riddarar bráðir;

eykst af fundi ekki hýrum

öngvar náðir.

57. Er það líkast eftirdæmi

af útreið mestri,

sem önnur reið eða elding kæmi

af austri og vestri.

58. Látum þessa leikast við

í löngu tómi;

nú er eg fús að finna grið

að fólksins dómi.

59. Mæðist ræðan mér nú hér

að mæla lengur;

hverfur erfi og hróðrar ver

og Hrumnings fengur.

60. Læt eg þrætu Lóðins hér

að lyktum falla;

takið laka tólftu þér

upp talda alla.

Heimild

• Grímur M. Helgason (ritstj.) (1961). Rit Rímnafélagsins X : Pontus rímur. Reykjavík: Rímnafélagið.