Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Galdrasögur/Fúsi kveður fyrir hjónaskálum

by þjóðsaga

Til brúðguma:

Þú sem að gafst oss þessa skál

þinn bið ég drottinn veri;

kvinnunnar hressist sinni og sál

svo að hún ávöxt beri.

Hæstu heimsgleði^[1] hafa mátt,

hennar við nárann dúsa;

haf þú í minni hvörja nátt

hann Leirulækjar-Fúsa.

Í öðru brúðkaupi fyrir hjónaskál:

Brúðhjónanna bolli

berst að höndum mér,

í tízkunni ég tolli

og tala svo sem ber:

Ávaxtist sem önd í mó

eða grásleppa í sjó.

Hér á enda hnoða ég ró,

haldið þið piltar við.

Enn fyrir skálum í enu þriðja brúðkaupi:

Ykkur er skylt ég óski góðs,

ekki er mér það bannað:

Eftir staupa fylli flóðs

farið þið hvört á annað.

1. Sumir hafa fyrir Hæstu heimsgleði: Holdsins gæði.