Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Kímnisögur/Issum kviss, urrum snurrum

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri
Issum kviss, urrum snurrum

Þegar ég var ung,“ mælti kerling ein, „vóru sláttumennirnir næsta ólíkir því sem þeir eru nú. Þá slógu þeir með eikarljáunum og tólgarbrýnunum túnhólana í rifaþerrirnum og kvað þá við í höggunum hjá þeim issum kviss, urrum snurrum, issum kviss, urrum snurrum. En núna þótt þeir slái með alinarlöngum stálljáunum og steinbrýnunum í vatnsrekjunni heyrist aldrei nema hjakk krukk, hjakk krukk.“