Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Náttúrusögur/Bjarndýrið og atgeirsstafurinn
Eitt sinn um hávetur þá er hafís lá við land fyrir Tjörnesi nyrðra fór maður nokkur ferða sinna frá bæ þeim í Kelduhverfi sem Fjöll heitir; ætlaði hann þaðan vestur Tjörnesheiði. Á heiðinni var snjór mikill, en maðurinn gekk á skíðum og studdist við skíðastöng mikla og var það arngeir. Þegar maðurinn kom upp á heiðina kom að honum bjarndýr mikið og mjög ófriðlegt og fylgdist með honum nokkurn veg af heiðinni, en þorði ekki á hann að ráða, því það óttaðist arngeirinn. Þá er sókti vestur á heiðina yfirgaf dýrið manninn sem fór leið sína, og er hann átti skammt til bæjar mætir hann manni sem líka gekk á skíðum og hafði óvaldan staf og ætlar þessi austur yfir heiðina. Maðurinn sem af heiðinni kom dylur ekki hvor vogestur sé á heiðinni og biður hinn hverfi aftur með sér. Hann vill það víst ekki og kveðst hvorgi hræddur, en mælir þó til hann skipti stöfum við sig og ljái sér arngeirinn; hinn sá að skammt var til bæjar og skipti stöfum. Maðurinn sem arngeirinn fékk sókti nú á heiðina, en sem hann kemur þar sér hann dýrið sem sækir til hans og kemur svo nærri að það nasar af arngeirnum og í einni svipan hleypur til baka á leið eftir hinum manninum með svo miklum hraða að það nær honum við túngarðinn á bænum sem hann hélt að, og banaði þar og át sem lysti.