Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Náttúrusögur/Einir og reynir

Úr Wikiheimild
Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri  (1862) 
þjóðsaga, ritstjórn Jón Árnason
Einir og reynir

Þó ekki megi hafa reynivið til skipasmíða sem nú var sagt er hættulaust að hafa hann til þess ef einir er hafður í sama skipið. Svo stendur á því að einir og reynir eru megnustu óvinir; einirinn vill upp með skipið í loftið, en reynirinn vill draga það niður í sjóinn og er það gott því annars feykti skipinu á sjónum svo það mundi of laust á öldunum ef einirinn mætti einn ráða, en reynirinn þyngir það niður og heldur því hóflega föstu í bylgjunum þar sem einirinn togar í það að ofan. Skal því hafa einir í hástokki, en reyni við kjöl eða kjalsíður. Annað er það atriði sagt frá ósamlyndi þessara viða að ef þeir eru settir sinn hvorumegin í stórt tré þá svipti þeir trénu sundur á milli sín og kljúfi það að endilöngu; svo eiga þeir illa saman. Ef einir og reynir eru í sama húsi þá brennur það. Ef einir og reynir eru sinn hvorumegin á sama hesti þá snarast af. Ef einir og brennigras (notrugras, urtica urens) er lagt saman í kistu að kvöldi er sitt komið í hvorn enda að morgni.