Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Náttúrusögur/Músarrindill eða músarbróðir
Músarrindill eða músarbróðir
Eins og Eggert Ólafsson segir er þessi fugl nefndur svo af því að hann líkist músinni að mörgum háttum, sést sjaldan á daginn, heldur sig í dimmum holum í jörðunni og er þjófgefinn mjög. Einkum hvinnskast hann í ket þar sem það hangir í rótinni. Af þessu öllu hefur komið sú ótrú á honum að hann væri illur andi og því hafa sumir tekið það til bragðs að setja krossspýtur í eldhússtrompana í því skyni að hann dirfðist ekki að koma nærri krossinum heldur en annað óhreint til að stelast í ketið. Um birtinguna og í rökkrinu er hann helzt ofanjarðar og syngur lágt „tirrírí“. Þenna eiginlegleika hefur hann fram yfir músina, systur sína. Ýms hjátrú hefur verið höfð hér að auki á fugli þessum. Er það eitt að ef hjarta úr músarrindli væri látið í hnífsskaft yrði sá skurður ólæknandi sem maður skæri sig með þeim hníf. Með því má vita hugsanir annars ef maður tekur hjarta músarbróður og hengir í þurrt veður til þess hart er orðið, bindur það síðan í klæði og ber í hendi sér meðan maður talar við manninn. Þá verður maður jafnskyggn á nótt sem degi ef maður þvær sér úr heitu blóði músabróður.[1] Til að stinga svefnþorn skal taka höfuð músarbróður og hengja það upp yfir höfði á sofandi manni. Vaknar hann þá ekki fyrr en það er tekið burtu.[2]
- ↑ Hamraendabók segir að maður skuli þvo sig framan í og bezt í kringum augun úr blóði úr flæðarmús.
- ↑ Þannig Snæbjörn [Egilsson á Klyppsstað]. En Hamraendabók segir svo frá svefnþorni: „Tak hundshjarta og lát í holuna á því smásalt og lát liggja með þrjár nætur so blóðið út drífist; herð síðan í vindi og heng upp yfir mann.“