Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Viðburðasögur/Prestssynirnir á Felli
Prestssynirnir á Felli
Prestur einn var á Felli í Mýrdal austur; hann átti tvo syni, hina mestu atorkumenn. Miðvikudag einn um föstuna þegar prestur messaði gerðu þeir sig úrkynja öllum öðrum mönnum, skeyttu ekki messunni, en fóru til sjóar og réru því hreinveður var. En er lokið var messu bráðrauk hann á norðan og rak þá undan landi í haf og hefir ekki til þeirra spurzt síðan.[1]
Svo sagði gamli Ólafur á Sólheimum er andaðist hér um bil 1830-1834, þá um nírætt, að í það eina sinni hefði hann heyrt getið um að skip hefði farizt af Melnum af gömlum mönnum; – ekki er laust við að Melurinn sé ekki eitt af þeim landspörtum er sérleg heppni hafi á legið. Síðan hafa þar ekki farizt nema ef telja skal þá Árna Högnasyni hvolfdi þar í sjó fyrir vangæzlu sakir – að sagt er – án þess að nokkuð yrði að skipi eður mönnum fyrr en nú 14. júlí 1864 að fjórtán menn drukknuðu af skipi.
Gamli Ólafur mundi langt fram. Hann mundi eftir Gísla Eiríkssyni í Fjósum 1756-57, eftir prestunum síra Jóni Steingrímssyni, síra Oddi á Felli og síra Jóni Guðmundssyni á Felli, síra Daða Guðmundssyni (fæddur 1706, vígðist 1750, deyði 1779).
- ↑ Hér gæti verið átt við tvo sonu Þorláks Einarssonar prests til Sólheimaþinga, er drukknuðu árið 1603. Annar þeirra var Einar lögréttumaður. Ekki eru þó heimildir fyrir því að séra Þorlákur hafi búið á Felli.