Brennu-Njáls saga/143
Eyjólfur Bölverksson gekk þá að dómi og nefndi sér votta „í það vætti,“ sagði hann, „að sú er lögvörn máls þessa að þér hafið sótt málið í Austfirðingadóm er sækja átti í Norðlendingadóm því að Flosi hefir sagst í þing með Áskatli goða. Eru hér nú hvorirtveggju vottarnir þeir er við voru og það munu bera að Flosi seldi áður af hendi goðorð sitt Þorgeiri bróður sínum en síðan sagðist hann í þing með Áskatli goða. Nefni eg mér þessa votta eða þeim öðrum er neyta eða njóta þurfa þess vættis.“
Í annað sinn nefndi Eyjólfur sér votta „nefni eg í það vætti,“ sagði hann, „að eg býð Merði, er sök hefir að sækja, eða sakaraðilja að hlýða til eiðspjalls míns og til framsögu varnar þeirrar er eg mun fram bera og til allra gagna þeirra sem eg mun fram bera. Býð eg lögboði að dómi svo að dómendur heyra á.“
Eyjólfur nefndi sér enn votta „nefni eg í það vætti,“ sagði hann, „að eg vinn eið að bók, lögeið, og segi eg það guði að eg skal svo mál þetta verja sem eg veit réttast og sannast og helst að lögum og öll lögmæt skil af hendi inna þau er undir mig koma meðan eg er á þessu þingi.“
Eyjólfur mælti: „Þessa tvo menn nefni eg í vætti að eg færi fram lögvörn þessa að mál þetta var sótt í annan fjórðungsdóm en vera átti. Tel eg fyrir það ónýtta sök þeirra. Segi eg svo skapaða vörn þessa fram í Austfirðingadóm.“
Síðan lét hann bera fram vætti þau öll er vörninni áttu að fylgja. Síðan nefndi hann votta að öllum varnargögnum að nú voru öll fram komin.
Eyjólfur nefndi sér enn votta „nefni eg í það vætti,“ sagði hann, „að eg ver goðalýriti dómöndum að dæma sök þeirra Marðar því að nú er lögvörn fram komin í dóminn. Ver eg lýriti, goðalýriti, lagalýriti, efalausu lýriti, fullu og föstu svosem eg á að verja að alþingismáli réttu og allsherjar lögum.“
Síðan lét hann dæma vörnina. Þeir Ásgrímur létu sækja um brennumálin og gengu þau fram.