Guðmundar saga Arasonar/11
Á einhverju ári byskupsdóms herra Brands ok á næstu nótt fyrir festum Leonardi varð eldr lauss á byskupsgarðinum með miklum voða, at bærinn mundi upp ganga. Lék þó upphafliga ok mestum ákafa þat, er í var viðrværiskostr staðarins. Er nú hlaup ok hark í bænum, sem von er í þess háttar tilfellum. Vatn var borit með afli, en eldr æ því frekari. Herra byskup vaknar við hlaup ok háreysti, hefir sik upp til kirkju ok tekr skrýddr heilaga dóma, gengr svo búinn með kennimönnum fram í móti eldinum, þar er mest ógnaði brunann. Gerir þá guðs vald fyrir bæn heilagra ok sem trúast má fyrir von byskupsins, at eldr æsist eigi framar, utan heldr því, er hann hefir fengit, stendr ok neytir, því at Guðmundar vatn er nokkut á garðinum. Prestr einn svarar, at þat mun finnast. Byskup býðr með öllum skunda, at þat skal dreifast fram á eldinn, ok án allri dvöl dregr sik saman ok fellr í fölska.