Guðmundar saga Arasonar/59
Vald yfir Hólastað ok hans góz halda nú Skagfirðingar eftir fall Tuma. Fær byskupinn þaðan enga rentu sér til kostnaðar eða farar, því hefir hann þat eina, er hann fær í héruðum af tíundum sínum eða vina framlögum. Býst hann nú sem verða má um vetrinn eftir, en ferr til skips um sumarit ok hefir minna kost en þvílíkum manni hæfir eða heyrir, en þó at sinni vill hann gjarna brott fara. Ógerla veit hann, hvat Sighvatr ætlar sinna ráða eða þeir fleiri, sem nefndir vóru, því at honum samsinna var engi þeirra umboðsmaðr.
Þegar sem byrr fellr, sigla þeir byskup í haf. Gefr þá æskiliga til Nóregs, koma þó at heldr sunnar en þeir hugsuðu ok Þrándheimsförum til heyrir. Spyrr herra byskup tíðindi, at herra Pétr erkibyskup er framgenginn, en Þórir secundus kjörinn ok búinn ór landi til kuriam. Því sér herra Guðmundr, at honum vinnr eigi at sitja í Þrándheimi með lítinn kost, snýr hann suðr til Björgynar, leggr drottinn þá huggan ok gleði sínum þjón, at fyrir þá víðfrægð, at hann fekk í fyrrum sínum ferðum, gerir sik margr dugandi maðr skyldugan bæði til fjárframlaga ok sæmiligs yfirlætis. Svo víkja bækr til, at herra Guðmundr hafi farit allt austr í Vík ok setit þar um vetr ok annan í Hamarkaupangi. Má þat vel trúast, at hann hafi svo biðat heimkvómu erkibyskupsins, því at þat kann ýmisliga takast, hversu fljót þeim verðr sín ferð í kuriam ok aftr þaðan.
En svo fljótt sem herra Guðmundr fregn heimkvómu erkibyskups, sækir hann hans fund með öllum skunda, fær þar góða blíðu ok glaða meðtekt öllum hlutum. Tjár hann herra erkibyskupi með hógværum orðum, hversu sífelldar bænir, ónáðir, þvingan ok þröngving hann hefir þolat um alla daga, síðan hann hefir skilit við herra Guttorm erkibyskup. Greinir hann ok, hversu erkibyskupsins forverar, Þórir ok Guttormr, höfðu kærliga við hann gert ok hans mál tekit. Hneigist erkibyskup fyrir þessur sannindi til sömu vináttu við herra Guðmund, huggar hann með áminningum ok fögrum frásögnum, hversu góðir byskupar í kristninni höfðu einarðliga staðit mót ranglátu valdi, en með kirkjunni, ok þar fyrir öðlazt af guði ágætan verðleik ok vináttu með eilífum fagnaði.
Herra erkibyskup býðr oft Guðmundi byskupi í boð sitt ok gerir honum margan sóma, þar til spillendr koma.