Heimskringla/Haralds saga Sigurðarsonar/90
Haraldur konungur Guðinason var þar kominn með her óvígjan, bæði riddara og fótgangandi menn. Haraldur konungur Sigurðarson reið þá um fylking sína og skynjaði hvernig fylkt var. Hann sat á svörtum hesti blesóttum. Hesturinn féll undir honum og konungur af fram.
Stóð hann upp skjótt og mælti: „Fall er fararheill.“
Þá mælti Haraldur Englakonungur til Norðmanna þeirra er með honum voru: „Kennduð þér þann hinn mikla mann er þar féll af hestinum við hinn blá kyrtil og hinn fagra hjálm?“
„Þar er konungur sjálfur,“ sögðu þeir.
Englakonungur segir: „Mikill maður og ríkmannlegur og er vænna að farinn sé að hamingju.“