Bárðar saga Snæfellsáss/11
Nú er þar til að taka að Miðfjarðar-Skeggi bjó að Reykjum í Miðfirði. Hann hafði fengið þeirrar konu er Hallbera hét og var Grímsdóttir. Þeirra son var Eiður er síðan áttu Hafþóru, dóttur Þorbergs kornamúla og Ólafar elliðaskjaldar, systur Þorgeirs Gollnis. Annan son áttu þau er Kollur hét, faðir Halldórs, föður þeirra Þórdísar og Þórkötlu er Skáld-Helgi þráði.
Skeggi átti þrjár dætur. Ein hét Hróðný er átti Þórður gellir. Önnur hét Þorbjörg er átti Ásbjörn hinn auðgi Harðarson. Þeirra dóttir var Ingibjörg er átti Illugi svarti. Þeirra synir voru þeir Gunnlaugur ormstunga og Hermundur og Ketill. Hin þriðja dóttir Skeggja hét Þórdís. Hún óx upp á Reykjum. Hún var kvenna fríðust og ger að sér um flest.
Þórður gellir bjó í Hvammi í Hvammssveit, höfðingi mikill.
Þorbjörn öxnamegin bjó á Þóroddsstöðum í Hrútafirði. Hann var son Arnórs hýnefs Þóroddssonar er þar nam land. Þorbjörn var hinn mesti garpur. Hann drap Atla Ásmundarson en Grettir hefndi bróður síns og vó Þorbjörn. Bróðir Þorbjarnar var Þóroddur drápustúfur.
Grenjuður, son Hermundar hokins, bjó að Melum í Hrútafirði. Hann átti dóttur er Þorgerður hét. Þau Grenjuður og Þorbjörg áttu einn son er Þorbjörn hét, manna gervilegastur.
Það var um haustið á Reykjum í Miðfirði að barið var á dyrum síð um kveldið þá Eiður var sextán vetra. Hann gekk til dyra. Maður stóð fyrir dyrum mikill vexti og var í grám kufli og studdist fram á klafastaf er hann hafði í hendi. Sjá maður heilsar bóndasyni með nafni en Eiður spyr hver hann var. Hann kveðst Gestur heita. Hann spurði hvort Eiður væri nokkurs ráðandi. Eiður segist ráða því hann vill.
„Viltu þá,“ segir Gestur, „veita mér veturvist í vetur?“
„Ekki er eg ráðinn í því,“ segir Eiður.
„Litla gerið þér yður, uppvaxandi menn,“ segir Gestur, „að þér takist eigi á hendur að gefa einum manni mat nokkurar nætur enda skal eg fara í burt og bera hróður þinn hvar sem eg kem.“
Eiður mælti: „Hví skaltu eigi vera hér í vetur heldur en fara í burt á náttarþeli?“
Gekk Gestur þá inn með bóndasyni. Spurði bóndi hvaðan þessi maður væri en Eiður segir allt frá viðtali þeirra Gests. Skeggja fannst lítið um en lét Eið þó ráða.
Þar var Gestur um veturinn er reyndar var Bárður Snæfellsás.
Bárður kenndi Eið lögspeki og mannfræði. Varð Eiður allra manna lögvitrastur svo að hann var af því Laga-Eiður kallaður.
Þá var Þórdís dóttir Skeggja fimmtán vetra. Töluðu það sumir menn að Gestur mundi fífla hana um veturinn. Að sumri fór Gestur í brottu og þakkaði Eið vistina. En er leið sumarið digraðist Þórdís í gerðunum en um haustið varð hún léttari í seli. Það var sveinbarn frítt og mikið. Hún jós sveininn vatni og kvað hann skyldu heita í höfuð föður sínum og var hann kallaður Gestur.
Annan dag eftir kom kona í selið og bauð að taka við sveininum og fóstra. Þórdís lét það eftir henni. Litlu síðar hvarf hún brott og sveinninn. Var þetta reyndar Helga Bárðardóttir. Fæddist Gestur upp með henni nokkura stund.
Litla rækt lagði Skeggi á Þórdísi síðan þetta var.
Fám vetrum síðar bað Þorbjörn Grenjaðarson Þórdísar Skeggjadóttur og var hún honum gift. Setti Þorbjörn þá bú saman í Tungu fram frá Melum. Voru þau ekki lengi ásamt áður þau gátu tvo sonu. Hét hinn eldri Þórður en hinn yngri Þorvaldur. Þeir voru báðir efnilegir menn og bar Þórður þó langt af. Þorbjörn gerðist auðigur maður að ganganda fé svo hann hafði í geymslu fimm hundruð sauða.