eigi”. Konúngr játti því. Kjartan var þá skírðr, ok var í boði konúngs, meðan hann var í hvítaváðum. Í því bili kom Þángbrandr prestr af Íslandi til konúngs, ok sagði hvern fjandskap menn höfðu þar við hann lýst, ok kallaði enga vàn at kristni mundi þar við gángast. Þá varð konúngr svà reiðr, at hann lèt taka marga íslenzka menn ok setja í jánn, hèt sumum drápi en sumum meizlum, en sumir voru ræntir, sagði konúngr at hann skyldi þá gjalda þeim þat, hversu úvirðuliga feðr þeirra tóku á Íslandi hans erendum. Þeir Hjalti ok Gizurr báðu þá fyri mönnum, sagði at konúngr hafði þat mælt, at menn skyldu ekki þat hafa til saka gert áðr, ef þeir vildi skírast láta, at eigi skyldi frið hafa. Gizurr talði frændsemi við konúng: Álöf, móðir hans, var dóttir Böðvars hersis Víkínga-Kára sunar, en Ástríðr, móðir Ólafs konúngs, var dóttir Eiríks, bróður Böðvars. Gizurr sagði: at honum þótti vàn at kristni mundi við gángast á Íslandi, ef ráðum væri at farit, en Þángbrandr fór þar, sem hèr, heldr úspakliga, drap hann þar menn nokkora, ok þótti mönnum hart at taka þat af útlendum manni. Ólafr konúngr segir: „allir menn skulu frið hafa, ef þit Hjalti bindist fyri, at kristnin gángist við á Íslandi, en taka mun ek í gislíng þá menn, er mér þikkja bezt mentir af Íslendíngum, þar til er reynt er hversu þetta mál ferr”. Til þersa nefndi konúngr: Kjartan Ólafssun, Halldór, sun Guðmundar ríka, Kolbein, sun Þórðar Freysgoða, bróður Brennu-Flosa, Svertíng, sun Runólfs goða. Þá mælti maðr, er Svertíngs var getið: „úverðugr er Svertíngr þers, at Hjalti veiti honum í orðum, at faðir hans sótti Hjalta um saklöysi”. Þángbrandr svarar: „opt mun þat lýsast, at Hjalti man betr hafa en þeir er til móðz[1] eru, ok taki þèr, herra, vel þá Hjalta ok Gizur, þvíat þeir launa opt góðu illa luti. Þessu játtu þeir Hjalti ok Gizurr, at flytja konúngs erindi á Íslandi, en eptir þat voru allir íslenzkir menn leystir ok skírðir, þeir sem þar voru. Ólafr konúngr veitti Hallfroði guðsifjar, því hann vildi eigi láta skírast ella; þá kallaði konúngr hann Vandræðaskáld, ok gaf honum sverð at nafnfesti. Gizurr ok Hjalti voru með konúngi um vetrinn, ok sat Gizurr fyri ádrykkju konúngs, innarr en lendir menn. Með konúngi voru ok gislar hinir íslenzku í góðu yflrlæti.
- ↑ þannig, þ. e. „móts”, A.
