Brennu-Njáls saga/39
Þórður hét maður. Hann var kallaður leysingjason. Sigtryggur hét faðir hans og hafði hann verið leysingi Ásgerðar og drukknaði hann í Markarfljóti. Var Þórður því með Njáli síðan. Hann var mikill maður og styrkur. Hann hafði fóstrað alla sonu Njáls. Þórður lagði hug á frændkonu Njáls er Guðfinna hét Þórólfsdóttir. Hún var matselja heima þar og var þá óhraust.
Bergþóra kom að máli við Þórð leysingjason: „Þú skalt fara,“ segir hún, „og drepa Brynjólf frænda Hallgerðar.“
„Engi er eg vígamaður,“ segir hann, „en þó mun eg til hætta ef þú vilt.“
„Það vil eg,“ segir hún.
Síðan tók hann hest og reið upp til Hlíðarenda og lét kalla Hallgerði út og spurði hvar Brynjólfur væri.
„Hvað vilt þú honum?“ segir hún.
Hann mælti: „Eg vil að hann segi mér hvar hann hefir hulið hræ Atla. Mér er sagt að hann hafi illa um búið.“
Hún vísaði til hans og kvað hann vera í Akratungu niðri.
„Gæt þú,“ segir Þórður, „að honum verði eigi slíkt sem Atla.“
„Engi ert þú vígamaður,“ segir hún, „og mun ekki undir hvar þið finnist.“
„Aldrei hefi eg séð mannsblóð,“ segir hann, „og veit eg eigi hversu mér bregður við“ og hleypti úr túninu og svo ofan í Akratungu.
Rannveig móðir Gunnars hafði heyrt á viðurtal þeirra og mælti: „Mjög frýr þú Hallgerður honum hugar en eg ætla hann öruggan mann og mun það frændi þinn finna.“
Þeir mættust á förnum vegi, Brynjólfur og Þórður.
Þórður mælti: „Ver þú þig Brynjólfur því að eg vil eigi níðast á þér.“
Bryjólfur reið að Þórði og hjó til hans. Þórður hjó í mót með öxi og í sundur skaptið fyrir framan hendur honum Brynjólfi og hjó þegar í annað sinn til hans og kom framan á bringuna og gekk þegar á hol. Féll Brynjólfur þá af baki og var þegar dauður. Þórður fann smalamann Hallgerðar og lýsti vígi á hönd sér og sagði hvar Brynjólfur lá og bað hann segja Hallgerði vígið. Síðan reið hann til Bergþórshvols og sagði Bergþóru vígið og öðrum mönnum.
„Njót þú heill handa,“ sagði hún.
Smalamaður sagði Hallgerði vígið. Hún varð beisk við og kvað hér skyldu mikið illt af leiða ef hún mætti ráða.