Brennu-Njáls saga/40
Nú koma tíðindin til þings og lét Njáll segja sér þrem sinnum og mælti síðan: „Fleiri gerast nú vígamenn en eg ætlaði.“
Skarphéðinn mælti: „Sjá maður hefir þó helst hraðfeigur verið er látist hefir fyrir fóstra vorum er aldrei hefir séð mannsblóð og mundu það margir ætla að vér bræður mundum þetta fyrri gert hafa að því skaplyndi sem vér höfum.“
„Skammt munt þú til þess eiga,“ segir Njáll, „að þig mun slíkt henda og mun þig þó nauður til reka.“
Þeir gengu þá til móts við Gunnar og sögðu honum vígið.
Gunnar sagði að það var lítill mannskaði „en þó var hann frjáls maður.“
Njáll bauð honum þegar sættina. Gunnar játti því og skyldi hann sjálfur dæma. Hann dæmdi þegar og gerði hundrað silfurs. Njáll galt þegar féið og sættust að því.