Heimskringla/Ólafs saga Tryggvasonar/60
Sigríður drottning í Svíþjóð er kölluð var hin stórráða sat að búum sínum. Þann vetur fara menn milli Ólafs konungs og Sigríðar drottningar og hóf Ólafur konungur þar upp bónorð sitt við Sigríði drottningu en hún tók því líklega og var það mál fest með einkamálum. Þá sendi Ólafur konungur Sigríði drottningu gullhring þann hinn mikla er hann hafði tekið úr hofshurðinni á Hlöðum og þótti það höfuðgersemi. Stefnulag skyldi vera til þessa mála eftir um vorið í Elfinni við landamæri.
En er hringur þessi er Ólafur konungur hafði sent Sigríði drottningu var svo mjög lofaður af öllum mönnum þá voru með drottningu smiðar hennar, bræður tveir. En er þeir höfðu hringinn með höndum og handvéttu og mæla einmæli milli sín þá lét drottning kalla þá til sín og spyr hvað þeir spottuðu að hringinum. Þeir dylja þess. Hún segir að þeir skulu fyrir hvern mun láta hana vita hvað þeir hafa að fundið. Þeir segja að fals sé í hringinum. Síðan lét hún brjóta í sundur hringinn og fannst þar eir í innan. Þá varð drottning reið og segir að Ólafur mundi falsa hana að fleira en þessu einu.
Þenna sama vetur fór Ólafur konungur upp á Hringaríki og kristnaði þar.
Ásta Guðbrandsdóttir giftist brátt eftir fall Haralds grenska þeim manni er nefndur er Sigurður sýr. Hann var konungur á Hringaríki. Sigurður var sonur Hálfdanar en hann var sonur Sigurðar hrísa Haraldssonar hins hárfagra. Þá var þar með Ástu Ólafur sonur þeirra Haralds grenska. Hann fæddist upp í æsku með Sigurði sýr stjúpföður sínum. En er Ólafur konungur Tryggvason kom á Hringaríki að boða kristni þá lét skírast Sigurður sýr og Ásta kona hans og Ólafur sonur hennar og gerði Ólafur Tryggvason guðsifjar við Ólaf Haraldsson. Þá var hann þrevetur.
Fór Ólafur konungur þá enn út í Víkina og var þar um veturinn. Þann var hann hinn þriðja vetur konungur yfir Noregi.