Heimskringla/Magnúss saga góða/31
Magnús konungur hélt þegar sunnan sínu liði til Sjálands eftir Sveini. En þegar er Magnúss konungs lið kom að þá flýði Sveinn þegar á land upp og allt lið hans en Magnús konungur sótti eftir þeim og rak flóttann, drap slíkt er þeir náðu.
Svo segir Þjóðólfur:
- Spurði einu orði,
- öld blóðroðna skjöldu,
- satt er að svo mörg átti,
- Selunds mær hver vé bæri.
- Auðtróðu varð auðið
- yfir um skóg að spróga.
- Títt bar týmargr flótti
- til Hringstaða iljar.
- Saurstokkinn bar svíra
- snarr Skánunga harri.
- Undr er nema allvaldr Lundar
- aldrprúðr fyr haldi.
- Gær flugu mold og mýrar,
- merki jarls hins sterka
- slóð drap fram að flóði,
- flaugar dör um hauga.
Sveinn flýði þá yfir á Fjón en Magnús konungur fór þá herskildi yfir Sjáland og brenndi víða fyrir þeim mönnum er um haustið höfðu slegist í flokk með Sveini.
Svo segir Þjóðólfur:
- Náði jarl að eyða
- jöfra setr á vetri.
- Lést eigi þú litla
- landvörn af þér standa.
- Máttir, Magnús, hætta,
- mildr, í fólk und skildi.
- Nefa Knúts var þá nýtum
- nær sem hann ráðinn væri.
- Rönn léstu, ræsir Þrænda,
- reiðr þorðir bú meiða,
- hús namstu hvert og eisu,
- hyrfelld, gefa eldi.
- Grá vildir þú gjalda,
- gæðinga vinr, skæðar,
- ört renndu þeir undan,
- jarls fylgjurum dylgjur.