Heimskringla/Magnúss saga góða/35
Magnús konungur sat þann vetur í Danmörk og var þá góður friður. Hann hafði átt í Danmörk orustur margar og haft í öllum sigur.
Oddur Kíkinaskáld segir svo:
- Vas fyr Mikjálsmessu
- málmgrimm háið rimma.
- Féllu Vindr en vöndust
- vopnhljóði mjög þjóðir.
- En fyr jól var önnur,
- óhlítuleg, lítlu.
- Upp hófst grimm með gumnum
- gunnr fyr Árós sunnan.
Enn segir Arnór:
- Hefnir, fenguð yrkisefni,
- Ólafs. Gervi eg slíkt að málum.
- Hlakkar lætr þú hrælög drekka
- hauka. Nú mun kvæðið aukast.
- Fjórar hefir þú, randa rýrir
- reyrar setrs, á einum vetri,
- allvaldr, ertu ofvægr kallaðr,
- örva hríðir frækn um gervar.
Þrjár orustur átti Magnús konungur við Svein Úlfsson.
Svo segir Þjóðólfur:
- Háðist heilli góðu
- hildr sem Magnús vildi.
- Selr um sigr að þylja
- sóknstærir mér færi.
- Brand rauð buðlungr Þrænda.
- Ber íðula síðan
- hann eft hervíg þrennin
- hærra skjöld að gjöldum.