Heimskringla/Magnúss saga góða/35

by Snorri Sturluson

Magnús konungur sat þann vetur í Danmörk og var þá góður friður. Hann hafði átt í Danmörk orustur margar og haft í öllum sigur.

Oddur Kíkinaskáld segir svo:

Vas fyr Mikjálsmessu

málmgrimm háið rimma.

Féllu Vindr en vöndust

vopnhljóði mjög þjóðir.

En fyr jól var önnur,

óhlítuleg, lítlu.

Upp hófst grimm með gumnum

gunnr fyr Árós sunnan.

Enn segir Arnór:

Hefnir, fenguð yrkisefni,

Ólafs. Gervi eg slíkt að málum.

Hlakkar lætr þú hrælög drekka

hauka. Nú mun kvæðið aukast.

Fjórar hefir þú, randa rýrir

reyrar setrs, á einum vetri,

allvaldr, ertu ofvægr kallaðr,

örva hríðir frækn um gervar.

Þrjár orustur átti Magnús konungur við Svein Úlfsson.

Svo segir Þjóðólfur:

Háðist heilli góðu

hildr sem Magnús vildi.

Selr um sigr að þylja

sóknstærir mér færi.

Brand rauð buðlungr Þrænda.

Ber íðula síðan

hann eft hervíg þrennin

hærra skjöld að gjöldum.