Búnaðarbálkur/M
- M
- Hve skemtilig sè heimkoma vellíðunar bænda af lángferðum. Góðra kvenna atlæti mót bændum sínum.
- 17.
- A lángferðum nær eg er úti,
- aðdrátta vegna' um heiða-geim,
- get eg helzt þángað girndin lúti,
- gott er að vera kominn heim;
- því hjartað mitt er helmíngað,
- hlakka eg til að finna það.
- 18.
- Eg veit hún hefir sinni sama,
- saknar hún strax ef geing eg frá;
- þót við sín hafi verkin gaman,
- vantar hana' allt, nema' eg sè hjá.
- Skal hann ei bráðum bruna' í tún?
- bóndann dreymdi mig, segir hún.
- 19.
- Lít eg af holti lönd og garða,
- lifnar blóðið við slíka sjón,
- mæli hvörn spöl á spannar kvarða,
- sprett læt eg fara bitil-ljón,
- lángt finnst mèr heim að bænum bil,
- bráðlætið samt fyrir öðrum dyl.
- 20.
- Húsfreyan hefir augað úti
- annað slagið, og þetta sèr;
- hún strýkr munninn klèn með klúti,
- kemr þegar á baki' eg er,
- og bjarta leggr hönd um háls,
- heldr enn ekki við mig frjáls.
- 21.
- Hún kyssir mig og með klappi segir:
- komdu blessaðr, heillin mín!
- guði sè lof! og finn þig fegin;
- fyrir margt laungu vænti' eg þín!
- hjúin gleðjast og börnin blíð,
- bugtið það geingr lánga hríð.
- 22.
- Eg fer í bæ og hressist heldr;
- hún dregr af mèr vos-klæðin;
- svo kuldinn flýi, kveikist eldr,
- kræsast þar einhvörr rèttrinn:
- borðið er sett með bezta mat,
- í búrinu sem hún feingið gat.
- 23.
- Hún finnr margt til yndis orða,
- einsog fyrst nýgift værum þá;
- hún mig ýmist biðr að borða,
- brátt kvartar, að mèr fellst ei á;
- hún segir: fyrir þreyttan þig,
- það er nú mál að hvíla sig!
- 24.
- Af beztu faungum býr hún rúmið,
- að bæði getum sofið hægt:
- að dökku líðr dagr húmi,
- dasaðr sef, (því vel er lægt)
- í minnar ástar faðmi fús,
- fram til dagrinn birtir hús.
- 25.
- Viðr morguns eg vakna roða,
- vakr og nýr, að hugsa' um bú;
- þanninn ámilli vaðmáls voða
- værara' eg sef, að minni trú,
- enn kóngr svaf á silki-býng
- syrgjandi, kafinn umþeinkíng.
- 26.
- Hvað sætt er þannig heim að vitja,
- hugsi þeir til sem reyna líkt!
- á landi giftr svona' að sitja,
- sælgæti mun ei finnast slíkt.
- O! hvað sælan þann segg eg tel,
- sem þannig býr og giftist vel!