Búnaðarbálkur/Q
- Q
- Einhvör fágætust vetrargæði eru innsettar grænar og frjóar maturtir, með hvörri uppáfinníngu að vetrinn í sumar umbreytist. Leiði Islendinga á slíkum hlutum og præjudicium, að ei gefi jurtir hold nè hams.
- 42.
- Lángt yrði þvílíkt til að tína;
- tek eg það sem er fágætast;
- reynslan gjörði mèr sjálf að sýna,
- þó sæki' að frost og veðrið hvast,
- hvörnig að vetrar húmin svört,
- helzt feingi eg að sumri gjört.
- 43.
- Nær grösin öll hjá grönnum fölna,
- gróðrar náttúran byrgir dyr,
- rætr og aldin rotna' og sölna,
- rírnar og deyr hvað lifði fyrr,
- þá eg hef hjá mêr grösin græn,
- góð til líknar og matar-væn.
- 44.
- Allan vetr með öllu lífi
- ávöxtur þrífst og stundum vex;
- nett hana uppskera kann með knífi
- konan, til saðníngs og til smekks;
- fyr' mig og aðra sýðr svo,
- í sèrhvörri viku, daga tvo.
- 45.
- Svo heilnæman og frægan forða
- fursti margr sèr nægja lèt;
- hjúunum þykir hnoss að borða
- hvörsdagliga það rarítet;
- aðrir um tekinn tvíla skatt,
- trúandi laust að það sè satt.
- 46.
- Epli, næpur og aldin-rætr,
- á vetrum geymir jörðin þýð;
- en slíkar matar beztu bætr
- brúkuðu Grikkir forðum tíð,
- Rómverja líka hraustr her,
- höldar og yfirmennirnir.
- 47.
- Siðuðum þjóðum enn eru' öllum
- ávextir slíkir dagligt brauð;
- því hlæ eg rètt að rustaköllum,
- er reikna þá gras sem auki frauð
- einsog hvört gauðið/flónið af þeim sè
- áminnstum köppum hrastari./þjóðum vitrari.