Heimskringla/Hákonar saga Aðalsteinsfóstra/30
Hákon konungur hafði þá fylkt liði sínu og segja menn svo að konungur steypti af sér brynjunni áður orusta tókst.
Svo segir Eyvindur skáldaspillir í Hákonarmálum:
- Bróður fundu þær Bjarnar
- í brynju fara,
- konung hinn kostsama,
- kominn und gunnfána.
- Drúptu dólgráar
- en darraðr hristist.
- upp var þá hildr um hafið.
- Hét á Háleygi
- sems á Hólmrygi
- jarla einbani,
- fór til orustu.
- Gott hafði hinn göfgi
- gengi Norðmanna
- ægir Eydana,
- stóð und árhjálmi.
- Hrauðst úr hervoðum,
- hratt á völl brynju
- vísi verðungar,
- áðr til vígs tæki.
- Lék við ljóðmögu,
- skyldi land verja
- gramr hinn glaðværi,
- stóð und gullhjálmi.
Hákon konungur valdi mjög menn í hirð með sér að afli og hreysti svo sem gert hafði Haraldur konungur faðir hans. Þórálfur hinn sterki Skólmsson var þar og gekk á aðra hlið konungi. Hann hafði hjálm og skjöld, kesju og sverð það er kallað var Fetbreiður. Það var kallað að þeir Hákon konungur væru jafnsterkir.
Þess getur Þórður Sjáreksson í drápu þeirri er hann orti um Þórálf:
- Þar er böðharðir börðust
- bands jódraugar landa,
- lystr gekk her til hjörva
- hnits í Storð á Fitjum,
- og gimslöngvir ganga
- gífrs hlémána drífu
- nausta blakks hið næsta
- Norðmanna gram þorði.
En er fylkingar gengu saman varð þar orusta óð og mannskæð. Og er menn höfðu skotið spjótum þá brugðu menn sverðum. Gekk þá Hákon konungur og Þórálfur með honum fram um merkið og hjó til beggja handa.
Svo segir Eyvindur skáldaspillir:
- Svo beit þá sverð
- úr siklings hendi
- voðir Váfaðar
- sem í vatn brygði.
- Brökuðu broddar.
- Brotnuðu skildir.
- Glumruðu glymringar
- í gotna hausum.
- Tröddust törgur
- fyr Týs og bauga
- hjalta harðfótum
- hausar Norðmanna.
- Róma varð í eyju.
- Ruðu konungar
- skírar skjaldborgir
- í skatna blóði.
Hákon konungur var auðkenndur, meiri en aðrir menn. Lýsti og af hjálminum er sólin skein á. Var vopnaburður mikill að honum. Þá tók Eyvindur Finnsson hött og setti yfir hjálm konungs.