Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Kímnisögur/Nápínuskapur og nirfilsháttur
Að lyktum set ég hér nokkrar sögur af sama tagi sem sýna menn sem annaðhvort hafa orðið ginningarfífl fyrir áleikni annara eða að athlægi fyrir eigin nápínuskap og nirfilshætti og kveður þó stundum svo ramt að alvörunni í þeim sögum að varla er að hlæjandi.
- „Þjófur er hann Dalamann“
- „Hann bjó“
- Gott er að gera vel og hitta sjálfan sig fyrir
- „Nú skyldi ég hlæja, væri ég ekki dauður“
- Presturinn og djákninn
- „Af hverju er þá rifið?“
- „Hver rífur svo langan fisk úr roði?“
- Hjónin í Múlasýslu
- Krónan og röðin
- Spaðbitarnir og krónan
- „Í hverju ætti ég þá að vera hverndag?“
- „Sér hann það, vízkur“
- Flauta-Bríet
- Veðmálið og hangiketið
- Ferðamaðurinn, kýrin og bóndinn
- Af sauðamanni og bónda
- Sagan af Stíg
- Presturinn og fermingarstúlkan
- Á því læra hundarnir að éta skinnið
- Alþingi og hundarnir
- „Ég vildi ég væri“
- „Heilræði voru þó heimskyrði þætti“
- Björn lögmaður og Skúli fógeti
- Eiríkur karl og Oddur Hjaltalín
- Páll skáldi og Geir Vídalín
- Gísli mágur
- Arnbjörg fótalanga
- „Nú skyldi ég hlæja“
- Sagan af Lárensíusi bónda
- Flugan og uxinn
- „Detti nú fótur“
- „Hver hefur þig hingað borið“
- „Barnaðu þessa“
- Fimm fingra saga
- Lögreður
- Rógmundarbréf