Fara í innihald

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur

Úr Wikiheimild
Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862)
Annar flokkur: Draugasögur
Þjóðsagnasafn sem kom út í Leipzig 1862-1864.

Draugasögur eru þær sem af draugum ganga eða hafa gengið, en draugar eru dauðir menn er trúað hefur verið að væri á reiki eftir að þeir eru dauðir eða grafnir. Munnmælasögur um drauga skiptast eftir eðli sínu í tvo aðalflokka og eru í fyrra flokki sögur um afturgöngur er annaðhvort af sjálfsdáðum eða einhverri annari ástæðu, manna tilverknaði nokkrum eða slíku, eru á reiki eftir dauðann, en í hinum síðara flokki eru sögur um uppvakninga sem þá eru um leið sendingar. Eru það nálega ávallt dauðir menn sem aðrir vekja upp í lifandi lífi með töfrum til að hafa þá sér til ýmsrar þjónustu. Vart kemur nokkur sú draugasaga fyrir að ekki eigi hún heima í öðrum hvorum þessara flokka og því þykir réttast að fylgja þessari flokkaskipan í sögum þeim sem hér koma á eftir. En þótt þetta séu aðalflokkarnir þykir ekki illa hlýða að bæta enn við þriðja flokkinum og eru það sögur um fylgjur því þær hafa nokkuð sérstakan blæ á sér þó einnig megi vel hlýða að láta slíkar sögur fylgja öðrum hvorum hinna fyrrnefndu flokka eftir efninu.

Eðli drauga, vökumenn og útburðir

[breyta]

Aðrar draugasögur

[breyta]

Dauðra manna vofur

[breyta]